De hoofdrol in Horizon wordt vervuld door Aloy, een meisje dat opgroeit buiten een plaatselijk dorpje in een vallei die wat wegheeft van een Vikingnederzetting. Omdat ze in de ogen van de dorpsbewoners een buitenstaander is, mogen andere inwoners niet tegen haar praten. Alleen een oudere man genaamd Rost, ook een buitenstaander, helpt haar en voedt haar op.
De eerste uren in de game gaat de speler als kleine Aloy met Rost op pad om de fijne kneepjes te leren. Dat gaat net even te lang door, wat wel de tijd biedt om alle pracht en praal te bewonderen.
Het Nederlandse Guerrilla Games toont zich eens te meer meester van de PlayStation 4-hardware. Ontelbare planten, bomen, rivieren en gebergten zijn overal te vinden. Er zijn zelfs duizenden mieren te zien die een boomstam dragen.
Een perfecte speeltuin
Hoewel de open wereld van Horizon Zero Dawn qua oppervlakte dicht in de buurt komt van The Witcher 3, beweegt Aloy totaal niet zo stroef als de hoofdpersoon uit deze game. Het is een verschil van dag en nacht. Aloy is een ware acrobaat die springt, klautert, vecht en schiet alsof ze het zelf aan Lara Croft heeft geleerd.
Aloy kan rondsluipen in hoog gras en vijanden een voor een uitschakelen, goed kijkend naar de routes die ze lopen. Ze kan steentjes gooien om ze van hun groep weg te lokken. Ze kan van een afstandje pijlen schieten. Of ze rent er gewoon op af en slaat om zich heen, wat soms net zo effectief is. Waar Aloy ook voor kiest, alle speelstijlen worden geaccepteerd in Horizon.
Dankzij wapens en technieken blijven nieuwe aanvalsmogelijkheden zich opstapelen. Na verloop van tijd krijg de speler vanzelf een favoriete manier om specifieke soorten vijanden uit te schakelen.
Knap trucje
Horizon Zero Dawn doet een aantal keer een kundig trucje: het vergroot de spelwereld in één klap dusdanig dat niet alleen een groot nieuw gebied wordt geopend, maar dat het tevens duidelijker wordt wat een diversiteit aan gameplay er aanwezig is. Het eerste moment waarop Aloy buiten de vallei en de bergen treedt, is er eentje om nooit te vergeten.
Na een aantal hoofd- en zijmissies, flikt de game dit trucje nogmaals en opent het een nog véél groter gebied. Hier worden de bossen en grasvelden van eerder verwisseld voor een unieke smeltkroes van een westernsetting, feodaal Japan en zompige regenwouden. Aloy gaat op reis naar een mythische stad.
Kleine kritiek
Aloy ruimt bandietenkampen op, verdient medailles bij een soort jagersgilde en beklimt Brachiosaurusachtige robots om vanaf grote hoogte gebieden te scannen. Ondertussen leert de speler meer over de spelwereld en haar geschiedenis door het verkennen van mysterieuze futuristische grotten en gebouwen die veel weghebben van onze moderne wereld.
Is er dan echt helemaal niets mis met Horizon Zero Dawn? Toch wel. Zo is het stem- en acteerwerk vrij houterig. Ook het verhaal weet de eerste helft van Horizon niet enorm te boeien, al verandert dat later, wanneer onverwachte antwoorden zichzelf aandienen.
De zijmissies wisselen daarnaast erg in kwaliteit: waar sommige de speler met een bonkend hart naar niet eerder verkende eilanden sturen, moeten bij andere missies simpelweg materialen worden verzameld voor wat miezerige ervaringspunten.
Het zijn allemaal druppels water kritiek in een zee aan lofzang. Het is haast ongelooflijk hoe Guerrilla zoveel elementen uit games en andere vormen van media van de afgelopen decennia heeft gepakt en dat tot één coherent product heeft gesmeed.
Conclusie
Het gebeurt niet vaak genoeg dat een game van dit kaliber alle verwachtingen waarmaakt. Horizon Zero Dawn komt traag op gang, maar ontaardt in een grandioos actieavontuur. Sinds The Witcher 3 was een spelwereld niet zo indrukwekkend. Horizon maakt in werkelijk ieder facet indruk.
Horizon Zero Dawn is vanaf 1 maart beschikbaar voor PlayStation 4.