35 jaar Pacman: Twaalf opvallende feitjes die u wellicht nog niet wist

Eetlust van vrouwen

Tohru Iwatani, de bedenker van Pacman, wilde een game creëren die vrouwen naar de arcadehallen zou looken. Hij dacht onder meer aan mode en winkelen, maar ook aan eten. Zijn toenmalige vriendin hield enorm van eten en hij moest denken aan vrouwen die cake en toetjes lekker vinden.

Die eetlust van vrouwen deed Iwatani uiteindelijk besluiten om Pacman te maken zoals de game uiteindelijk geworden is: Een happend mannetje dat kleine puntjes ‘opeet’.

Iwatini had in die tijd twijfels over de ontwikkeling van Pacman. Op een dag ging hij echter lunchen bij de Amerikaanse pizzatent Mickey’s Pizza. Na het eten van één pizzapunt lag de rest van de pizza op zijn bord en hij zag daar het personage liggen wat hij zocht: schattig en eetbaar.

Oorspronkelijk verscheen Pacman als Puckman. In de Japanse arcadehallen werd de game namelijk Pakkuman genoemd, een verwijzing naar de Japanse term paku-paku taberu die het geluid van eten of kauwen aangeeft. Uiteindelijk werd toch gekozen voor Pacman omdat de bedenker bang was dat Puckman veranderd zou worden in Fuckman.

Omdat Pacman schattig moest zijn, werden er gekleurde spookjes bedacht als tegenstanders. Aliens zou vrouwen immers niet aanspreken. Door de gekleurde spookjes probeerde Iwatini een soort Tom en Jerry-scenario te creëren. De tegenstanders hadden namelijk een komische inslag.

De spookjes lijken in eerste instantie allemaal het doel te hebben de speler te pakken. Toch is dat niet direct het geval. De rode achtervolgt je de hele game, de roze probeert tweeëndertig pixels voor de mond van Pacman aanwezig zijn, de oranje beweegt willekeurig ergens heen en de blauwe probeert zich te positioneren op een vergelijkbare vaste plek.

Wanneer Pacman sterft, klapt zijn mond helemaal open tot er niets meer van hem over is. Daarna ontvolgt er een soort boeketje van siervuurwerk. Het sterven is dan ook geïnspireerde op siervuurwerk dat in de lucht omlaag dwarrelt.

Pacman was in de jaren ’80 dusdanig populair dat er twee jaar na de lancering al een geanimeerde tv-serie verscheen. Het werd daarmee de allereerste animatieserie gebaseerd op een videogame. Er verschenen twee seizoenen van Pacman. Later kwam het oranje spookje uit Pacman ook nog voor als slechterik in de film Wreck-it Ralph.

In 1981 verscheen de game Ms. Pacman, waarin een vrouwelijk versie van Pacman de hoofdrol opeist. De nieuwe versie nam het ontwerp van de levels op de schop. Ms. Pacman is met 115.000 verkochte arcadekasten uiteindelijk de succesvolste Amerikaanse arcadekast ooit.

Op 1 april kon in de kaartendienst Google Maps op verschillende locaties in de wereld Pacman gespeeld worden. De 1 aprilgrap bleef uiteindelijk een paar dagen langer online. Bovendien lanceerde Google, tijdens het dertigjarig bestaan, een speciaal Pacman-level in het Google-logo.

Van 1981 tot 1987 werden er in totaal 293.822 kasten met Pacman in arcadehallen geplaatst. Een groep van acht mensen deed er uiteindelijk vijftien maanden over om Pacman uit te spelen. De game is volgens uitgever Namco Bandai 10 miljard keer gespeeld. Guiness World Record riep Pacman dan ook uit tot ‘Most successful coin-operated arcade game’.