Review: Dunne Huawei P8 met veel gekopieerde kunstjes

Dat Huawei een serieuze concurrent wil worden, is direct te zien aan de metalen behuizing. Vorig jaar werd nog gekozen voor glas, maar aluminium wordt steeds populairder. Huawei gebruikt een matte variant die er prima uitziet, maar wel wat vlekgevoelig is.

De behuizing is solide en voelt stevig aan ondanks de geringe dikte van 6,4 millimeter. De Galaxy S6 en iPhone 6 zijn respectievelijk 6,8 millimeter en 6,9 millimeter dik.

De randen aan de zijkant van het P8-scherm zijn bijzonder dun, maar boven en onder het display zitten forse witte balken. Qua formaat is het 5,2 inch toestel vergelijkbaar met de 5,1 inch Galaxy S6.

Aan de achterkant is de camera verwerkt in een dikke glazen balk die opvallend afsteekt in vergelijking met de rest van de behuizing. Het gebrek aan de verfijning is ook te zien bij de grove speakers en zichtbare boutjes aan de onderkant en de rommelige zijkant met verschillend vormgegeven knoppen en twee ingangen voor een simkaart en micro sd-kaart.

Het 5,2 inch-scherm is iets groter dan vorig jaar en behoudt dezelfde full hd-resolutie. Dat zorgt voor voldoende scherpte op dit formaat. Met de maximale helderheid is niets mis, maar hij is wel wat lager dan vorig jaar. De kleurtemperatuur is in orde, hoewel er wat te weinig rood te vinden is in vooral grijstinten.

De weergave van wat fellere kleuren is matig en wat minder goed dan vorig jaar. Het is wel mogelijk te temperatuur helemaal zelf in te stellen. Onze metingen zijn verricht op de standaard stand waarop de meeste mensen het toestel zullen gebruiken.

De P8 maakt foto’s met een 13 megapixel-camera met een f/2.0-lens. Dat betekent dat de sensor relatief veel licht kan opvangen en in het donker opvallend goed presteert met mooie kleuren en weinig ruis.

Bij daglicht zijn de foto’s ook goed, maar nog niet zo indrukwekkend als bij de iPhone en Galaxy S6, de beste smartphonecamera’s van dit moment. Dat is echter geen schande. Huawei stelde zelf ook bij tegenlicht goede resultaten te kunnen leveren, dat blijkt in de praktijk slechts deels waar. De P8 maakt met tegenlicht prima foto’s, maar niet beter dan de beste concurrenten en presteert vooral erg wisselvallig.

Er zitten ook diverse nieuwe functies in de camerapp. Zo kan een foto met lange sluitertijd worden gemaakt waardoor lampen van auto’s als strepen verschijnen en is het mogelijk een versnelde video te maken, ook met de selfiecamera. Die voorste camera maakt ook uitstekende foto’s met zijn 8 megapixel-sensor.

Het vertrouwde mooimaakfilter van Huawei is nog steeds aanwezig, maar als je die op zijn meest agressieve stand instelt, is het resultaat vrij schokkend.

Huawei gebruikt in de P8 zoals bij eerdere toestellen een eigen processor. Het gaat om de Kirin 930 met acht kernen. Die moet twee keer zo snel zijn dan de chip in de P7.

Het verschil in de benchmarktests is dan ook duidelijk te zien, hoewel de P8 nog niet in de buurt van de high-end concurrenten komt. Bovendien hapert het systeem in de praktijk regelmatig en treedt er soms langdurige vertraging op. Bovendien lopen grafisch zware games soms vast waarna de telefoon helemaal opnieuw moet worden opgestart.

Er zijn dus nogal wat problemen met het toestel in het dagelijks gebruik. Dat lijkt vooral het gevolg van de eigen softwarelaag van Huawei: Emotion UI. Visueel gezien heeft de software een flinke upgrade gekregen, met wat stijlvoller en minimalistischer ontworpen icoontjes in vooral het instellingenmenu.

Het systeem blijft echter nogal een rommeltje met soms veel zwart, soms veel wit en veel verschillende vormgevingen.

Ook het gebrek aan een totaaloverzicht met apps is een gemis. Huawei kiest er nog steeds voor om alle geïnstalleerde apps over tal van thuisschermen te verspreiden. Dat is niet per se overzichtelijk aangezien je sommige apps nooit zelf opent, maar alleen gebruikt om standaard bepaalde types bestanden in te openen.

De werking van Emotion UI blijft ook tegenvallen. Notificaties worden regelmatig dubbel weergegeven en de automatische accubesparing is te agressief, zelfs op de mildste stand. Het bedrijf belooft een langere accuduur door accugebruik van apps op de achtergrond tegen te houden.

In de praktijk betekent dit dat je handmatig elke app toestemming moet geven om op de achtergrond actief te blijven. Bovendien helpt het toestaan van sommige apps niet altijd.

Runkeeper werd tijdens het hardlopen meerdere keren zonder reden afgesloten. Ook werden notificaties vanuit de Android Wear-app ongevraagd geblokkeerd waardoor die niet meer op de gekoppelde smartwatch getoond werden. De besparingsmodus kan wel handmatig uitgeschakeld worden.

Er zijn ook goede dingen te melden over de software van Huawei, maar opvallend is dat de meeste handige functies gekopieerd zijn van anderen. De mogelijkheid om de belichting van een foto aan te passen in de camera-app is een exacte kopie van de iPhone, het notificatiecentrum lijkt sprekend op dat van Sony, het multitaskscherm is overgenomen van HTC en het controlecentrum komt uit iOS.

Wel handig en uniek is dat Huawei je een screenshot laat maken door twee keer met een knokkel op het scherm te kloppen. Dat werkt eenvoudig en goed. Ook kan je door met een knokkel te slepen een deel van het scherm ‘uitknippen’.

De bovengenoemde agressieve besparingsmodus zorgt overigens niet voor een goede accuduur. De vrij kleine accu van 2680 mAh geeft regelmatig niet genoeg kracht om de gehele dag mee door te komen. Dat de P8 regelmatig aan het begin van de avond al aan de lader moet, is in het dagelijks gebruik erg vervelend.

Ook in onze accutest, waarbij een film op een vaste helderheid wordt afgespeeld, houdt de P8 het erg kort uit.

Huawei zette vorig jaar met de P7 een flinke stap naar volwassenheid, maar boekt met zijn nieuwste telg geen grote vooruitgang.

De P8 heeft een solide maar niet bijzonder verfijnde behuizing en een prima maar niet opvallend scherm. Daar komen dan ook nog eens een matige accuduur en tegenvallende prestaties bij. Het enige echte toponderdeel is de camera.

Toch is de smartphone – zeker voor 499 euro – geen miskoop, maar Huawei moet met iets indrukwekkenders komen om de grote concurrenten echt angst aan te kunnen jagen.