De singleplayer van Battlefield: Hardline begint herkenbaar. Je trapt de deur in van een appartement en stormt een kamer binnen, exact zoals je dat kent uit een willekeurige Call of Duty-game. Amper een minuut later vervalt de actie in een achtervolging die rechtstreeks is gestolen uit het teleurstellende Medal of Honor: Warfighter. De toon voor een weinig verrassend avontuur is gezet.
Clichématige singleplayer
Hardline is dan ook zeker geen singleplayerervaring die je bij de keel grijpt. De opzet is daar te dom voor. Je speelt de klassieke good cop gone bad. Daarbij ga je meer dan eens over de schreef, maar het spel legt totaal niet uit waarom. Het verhaal stelt ook geen relevante vragen en maakt de ethische keuzes waarvoor je staat vooral belachelijk. In de modus storm je simpelweg een veelvoud aan locaties binnen om iedereen te dwarsbomen die je pad kruist. Je kunt vervolgens kiezen of je ze afschiet of ‘arresteert’. Daar komt nauwelijks meer ethiek aan te pas.
Op het vlak van gameplay weet Hardline beter wat zijn kracht is. Wie met nul verwachtingen het verhaal aangaat, zal meer dan eens glimlachend opkijken dankzij de spectaculaire actie. In het genre is dat een cliché, maar het is wel terecht.
Met name de Frostbite-engine waarop Hardline is gebouwd maakt indruk, bijvoorbeeld tijdens shoot-outs te midden van een orkaan, gedurende een borstcrawl door een met water ondergelopen liftschacht of wanneer je een trits helikopters uit de lucht mag knallen met een oude tank. Niet nieuw, wél spectaculair in beeld gebracht.
Er zijn in de lineaire levels van Hardline gelukkig ook momenten waarin je minder aan het handje de actie in wordt gesleurd. Een goed voorbeeld is het allereerste level, waarin je in principe helemaal niemand om hoeft te leggen. Je kunt bij de eindbaas aankloppen zonder ooit een van zijn vele bewakers te ontmoeten. En dat allemaal met een kabelbaan en een grijphaak.
Online multiplayer
Het is opvallend dat Battlefield: Hardline zo vaak is gepresenteerd als een ‘agenten tegen de boeven’-game, terwijl dat vooral in de ondergeschikte singleplayer naar boven komt. In de multiplayer komt het alleen naar voren in de Heist-modus, waarin de criminelen de inhoud van twee kluizen moeten stelen. Hardline kun je beter zien als Battlefield 4, maar dan zonder de grootschalige oorlogsvoering.
Die invalshoek wordt geïllustreerd door meerdere aanpassingen. Je loopt merkbaar sneller dan in andere Battefield-games, hebt geen last van typische Battlefield-variabelen als mortierinslagen en overscherende straaljagers en bent nauwelijks afhankelijk van vizieren die een lang afstandsschot mogelijk maken.
In de kleine levels van Hardline tref je vaak een duidelijk knelpunt aan waar de actie zich rondom concentreert. Er zijn (grote) levels waarin dit niet het geval is, maar die worden al sinds de lancering genegeerd door het grootste gedeelte van de spelers. Hardline is namelijk niet op z’n best als je doelloos rondloopt op zoek naar een tegenstander.
De semi-automatisch machinegeweren en assault rifles voeren dan ook de boventoon in Hardline. En terecht, want ze schieten weergaloos weg. Het in Battlefield karakteristieke sluipschuttersgeweer speelt in het meest recente deel een bijrol.
Compactere actie
Dat is niet erg: de actie voldoet aan alle kwaliteitseisen van een volwaardige Battlefield-game. en schittert dankzij enkele nieuwe modi. Neem Rescue bijvoorbeeld, waarin agenten gijzelaars moeten bevrijden en de gijzelnemers dat moeten voorkomen. In dit speltype heeft Hardline meer weg van een tactisch schouwspel als Counter-Strike of Rainbow Six. In zulke kleinschalige modi (Rescue is vijf tegen vijf) is Hardline op zijn best.
De andere favoriet is de bankroofmodus Heist, die iets grootschaliger is dan Rescue. Er is in Heist nauwelijks ruimte voor individualisme. Online trekken spelers vrijwel altijd als collectief richting de kluis die opengebroken moet worden. Dat automatisme is vanzelfsprekend omdat er weinig aantrekkelijke alternatieve routes zijn. De actie focust zich op haast vaste punten in de maps, wat automatisch vermakelijke confrontaties met het andere team oplevert.
Ook Hotwire biedt veel speelplezier. In deze modus zijn de typerende veroverpunten uit Battlefield vervangen door motoren, vrachtwagens en personenauto’s. Je moet in Hotwire zo lang mogelijk in deze voertuigen rond zien te rijden om punten te blijven verzamelen. Dat staat bijna altijd garant voor intense achtervolgingen en drive-by-shootings, zeker als je met meerdere mensen in één wagen zit.
Kleine foutjes
Hardline kent wel wat foutjes. Zo kun je het aftellen aan het begin van een level overslaan door op de startknop te drukken en dat daarna weer snel te annuleren. Met name in een modus als Rescue, waarin je maar één leven hebt, kun je daar gemakkelijk misbruik van maken omdat je dan sneller bij je punt van bestemming bent. In diezelfde modus wil het bovendien regelmatig voorkomen dat je wapen zonder vizier verschijnt. Dat gebeurt compleet willekeurig en is daarom nogal ergerlijk. Gelukkig zijn dat zaken die heel simpel via een update kunnen worden opgelost.
Hardline is vooral genieten geblazen als je met een vaste groep mensen speelt. De compacte opzet leent zich voor tactieken die de serie nooit gekenmerkt heeft. Geen Call of Duty-kloon dus of een veredeld downloadbaar pakket voor Battlefield 4. Hardline staat geheel op zichzelf. Misschien een beetje teleurstellend voor de Battlefield-fan die op grootse actie had verwacht, maar vooral heel erg leuk om online te spelen.