Foto: Getty Images
Eerder dit jaar konden we al de Playstation 4 op de E3-beurs in Los Angeles al even testen. Veel van de positieve indrukken die we toen opdeden, zijn versterkt nu we langer met het apparaat hebben kunnen spelen. Hierbij valt met name de DualShock 4-controller in positieve zin op.
Killzone: Shadow Fall
Met Killzone: Shadow Fall is een overtuigende spelwereld neergezet die uit zijn voegen barst van grafische details, alsook een intrigerend achtergrondverhaal heeft. Centraal in Shadow Fall, de shooter van Nederlandse makelij, staat de constante hoogspanning die zich heeft gevormd tussen de Helghans en de Vektans.
Sinds de gebeurtenissen in de eerste drie delen van Killzone is het leven op Helghast namelijk vrijwel onmogelijk geworden. Vele Helghans leven nu als vluchtelingen op een speciaal deel van de planeet Vekta gescheiden van de Vektans door een grote muur.
Het onderlinge wantrouwen is groot en de relatie tussen de twee volkeren is explosief te noemen. Deze vijandige setting staat garant voor de nodige twists en intense shootouts. Wat opvalt is dat de spelwerelden vrij groot opgezet zijn, maar dat er overduidelijk wel een bepaalde richting is die je moet uitlopen.
De verkregen ademruimte neemt niets weg van de beklemmende Killzone-sfeer. De speler weet nooit precies waar de eerste kogels vandaan gaan komen. Het tempo ligt daardoor net iets lager als andere populaire shooters.
Voornamelijk bij Shadow Fall komt de verbeterde controller goed tot zijn recht. Dankzij de inkepingen in de pookjes en de iets stroevere rotatie ten opzichte van de Playstation 3-controller is er meer grip en controle. Het is een fijne verbetering en Killzone: Shadow Fall maakt er dankbaar gebruik van.
De controller voelt na wat knallen al snel natuurlijk aan en richten en schieten wordt een waar feest. Ook de toevoeging van een touchpad op de controller wordt in Shadow Fall leuk toegepast, het blijft wel een gimmick.
Door te swipen is een kleine drone te commanderen die tijdens heftige vuurgevechten voor wat afleiding zorgt. De swipe reageert naar behoren, maar het is dodelijk om midden in een vuurgevecht een van je twee duimen van een analoge stick te halen.
Killzone: Shadow Fall biedt een zeer mooie ervaring tussen de knallende lancering met titels als Battlefield 4 en Call of Duty: Ghosts (die al uit zijn op Xbox 360 en Playstation 3).
Lees meer over Killzone: Shadow Fall op Gamer.nl
Resogun
Met de Playstation 4 wil Sony meer inzetten op kleine titels van onafhankelijke ontwikkelaars. Resogun is daar een voorbeeld van, afkomstig van ontwikkelaar Housemarque.
Reosgun laat de speler in een cilindervormige spelwereld met een ruimteschip schieten op ruimtetuig. Het is zo’n game waar de vijandige ruimteschepen niet in groepjes van twee, maar eerder in colonnes van twintig op je afkomen. Zo’n game waar je de trigger geen moment los kan laten, omdat je anders zonder twijfel naar de schroothoop wordt gestuurd.
Door de grote Playstation 4-kracht ziet de game er fantastisch uit en draait op 60 frames per seconden ontzettend soepel. De honderden ruimteschepen die het scherm kunnen vullen, bestaan uit op elkaar gestapelde kubusjes die allen spectaculair uit elkaar spatten als ze geraakt worden.
Het geeft Resogun een unieke oogverblindende stijl. Ook bij schermvullende eindbazen en bij het gebruik van power-ups wordt alles uit de kast getrokken en overdondert de game met flitsende lichteffecten.
Voor de echte gamer is er bovendien een flinke uitdaging te vinden; alleen door tijdig achter elkaar steeds weer vijanden te vernietigen zijn scoreverdubbelaars te behouden. Al snel beland je in een verslavend epileptische trip.
Bekijk de uitgebreide review van Resogun
Knack
Knack is afkomstig van Mark Cerny en hij mag met zijn uitgebreide ervaring (Crash Bandicoot, Spyro the Dragon, Ratchet and Clank) gerust een autoriteit op het gebied van platformgames genoemd worden.
Zeker met een overschot aan knal- en actiegames is een vrolijke platformgame voor de Playstation 4 geen overbodige luxe. Wanneer we de kleurrijke wereld van Knack binnenstappen worden we niet teleurgesteld: alles schreeuwt jong, fris, avontuur. Al is het toch ook braaf.
Waar Knack visueel compleet bij de tijd is en zijn inspiratie vooral uit de grote animatiefilms haalt, gaat het voor de gameplay een decennia of twee terug in de tijd. We zijn aan het slaan, springen en ontwijken alsof het 1999 is.
Nu weet Knack deze vertrouwde spelelementen op overtuigende manier neer te zetten, maar na een uurtje of twee rijst toch de vraag of we niet stiekem op een Playstation 1 of 2 aan het gamen zijn. Het herhalende partijtje vijanden in elkaar rossen, van platform naar platform springen en af en toe een hendel overhalen heeft na een tijdje een geestdodend effect. Niet dat het niet leuk is, maar het vraagt zo weinig van de speler.
Helaas verandert dit ook gedurende het spel niet. Tel hierbij op dat er af en toe frustrerende checkpoints zijn waardoor je net te ver wordt teruggezet mocht je eens het loodje leggen, en Knack begint wat tegen te vallen.
Knack is hiermee niet de nieuwe platformtopper waar we vurig op hoopten. Natuurlijk, ouderwets rennen, springen en slaan is best leuk en wanneer tussen alle teleurstelling en frustratie toch telkens wel een lach tevoorschijn komt, weet je dat Knack iets goed doet.
Een coöpmodus biedt daarnaast nog wat extra plezier, maar Knack moet vooral blij zijn dat er nog weinig echte concurrentie is.