Titanfalls diepgang is prima te vergelijken met de beste consoleshooters van de afgelopen generaties, maar één ding doet het veel beter: waar games als Halo of Rainbow Six: Vegas vrij hoge instapdrempels kennen, hoef je voor Titanfall alleen bekend te zijn met de Xbox One-controller om te kunnen spelen. De brede glimlach volgt vanzelf.
Titanfall laat zich voor een consolegame besturen als een droom. De A-knop is in principe je beste vriend. Zo kun je er als Pilot mee springen, double jumpen en mee tegen muren aan lopen, al wordt het pas écht leuk als je die simpele bewegingen combineert.
Het toffe aan de souplesse die je als voetsoldaat hebt, is dat de omgevingen op die bewegingsvrijheid afgesteld zijn. Het is mogelijk gehele segmenten van een level te doorlopen zonder de grond te raken.
Speeltuin
Voeg je Titans, unieke vaardigheden, personage- en wapenupgrades en andere Pilots aan die bewegingsvrijheid toe, dan wordt Titanfall de vloeiende speeltuin waar shooterfanaten voorheen enkel van konden dromen. Als je een Titan ziet rennen aan de andere kant van een level, kun je er toch snel de aanval op inzetten.
Je zet je af tegen een huis, hopt tegen de muur van een aangrenzend huis, springt van het dak, grijpt midden in de lucht een zipline vast, roetsjt naar beneden, doublejumpt richting een ander dak en zet je nog één keer af, om vervolgens te landen op de rug van de Titan, die je met twee magazijnen (en een beetje geluk) uitschakelt door zijn mainframe te grazen te nemen.
Vijfhonderd effectieve meters; in Titanfall overbrug je ze niet enkel in stijl én in minder dan tien seconden, maar ook nog eens met het allergrootste gemak. Op die momenten voelt Respawns geesteskindje bijna als magie.
Titanfalll gunt daarnaast iedere speler zijn eigen tactiek. Het kunnen inzetten van de Titans is daar een goed voorbeeld van. Het rondbanjeren in een Titan is niet per se nodig, want je kunt de moordmachines instellen op de auto-modus.
De Titan blijft dan staan of achtervolgt je (afhankelijk van jouw voorkeur), waardoor jij met groot gemak je doelwitten kunt uitkiezen met een sluipschuttergeweer, of rond kunt lopen in een bepaald segment van de map. In bijvoorbeeld Capture the Flag creëert de Titan zo tal van tactische mogelijkheden.
Niet perfect
Titanfall teert dusdanig op zijn gameplaymogelijkheden dat we van tevoren bang waren dat de inhoud zou tegenvallen. Dat is niet het geval, maar het spel is ook niet perfect. Hoewel er op de maps zowel in kwalitatief als kwantitatief opzicht weinig valt aan te merken, is het jammer dat het aanbod aan modi met maar vijf varianten aan de karige kant is, zeker vergeleken met bijvoorbeeld Call of Duty 4 of latere delen in die serie.
De modus Last Titan Standing, waarin iedere speler maar één leven heeft en begint als Titan, is bijvoorbeeld matig. Liever hadden we een variant gespeeld waarin we op kleine maps louter met en tegen Pilots konden spelen.
Ook valt de Multiplayer Campaign tegen. Die modus blijkt niets meer dan een aaneenrijging van bekende spelmodi, waarin je tegen wil en dank uit de flow van de game wordt gehaald door niet-boeiende filmpjes en mededelingen over het niet-boeiende verhaal. Toch is dat niet erg, want Titanfall is een multiplayer-game pur sang.
Conclusie
Toch wordt Titanfall niet gehinderd door zijn mindere aspecten. Bovendien belooft Respawn Entertainment dat alle bovenstaande en technische kritiekpunten worden verholpen in een patch.
Zelfs na twaalf uur spelen barstten we af en toe nog van het lachen uit, meer dan eens alsof we onze eerste speelsessie herbeleefden. Soms omdat we acrobatische stunts uithaalden die we nimmer kunnen herhalen, soms omdat we dusdanig tekeer gingen dat een zelfvoldane glimlach als vanzelf kwam.
Titanfall zal voor veel mensen een shooter-droom blijken. Voor een schietspel dat in een overbevolkt genre geen radicale vernieuwingen doorvoert, is dat een ongekende prestatie.
Titanfall is beschikbaar voor PC en Xbox One. Over twee weken komt de game ook uit voor Xbox 360.