Op de beurs konden twee levels gespeeld worden: het met Mexico-verwijzingen doorsijpelde woestijnlevel Sand Kingdom, dat gek genoeg is bezaaid met ice shards die Mario rillend achterlaten, én het op New York gebaseerde New Donk City, waar burgemeester Pauline met vriendelijke hand aan alle touwtjes trekt.
Uit beide levels blijkt dat Super Mario Odyssey geen grote open wereld is. De vergelijking met Super Mario 64 gaat wat dat betreft mank.
Het zijn linieaire levels die redelijk open zijn, maar van een traditionele open wereld, zo claimt een medewerker van Nintendo zelf, is niet echt sprake. Dat maakt niets uit. De levels zijn met dusdanig veel detail vormgegeven dat de twintig minuten die we erin doorbrengen voelen alsof we enkel het topje van de ijsberg hebben gezien.
Stad
Zo is New Donk City, net als de andere levels in de game, bezaaid met beloningen, waarvan de Power Moon de meest prominente is. Net als de seeds in Zelda: Breath of the Wild belonen Moons nieuwsgierigheid. We vinden ze in New Donk City op een in de wind waaiende steunbalk naast een hoge steiger, in een jazzcafé waar we worden gedwongen te wisselen naar een tweedimensionale wereld op een binnenwand (daarover later meer) en bovenop een wolkenkrabber.
Maar ook als je niet op zoek bent naar de maantjes prikkelt New Donk City. Je gebruikt lantaarnpalen om op hoger gelegen platforms te komen, waardoor je bijvoorbeeld op een dakterrasje terecht komt en met mensen kunt praten over het wel en wee in de metropool. Of je springt op de hoofden van de terraszitters: wie weet levert de resulterende klim- en springtocht een nieuwe Moon op.
Met de pet gooien
Het feestje in New Donk City is compleet als je er met de pet naar gooit, in letterlijke zin. Want Cappy, Mario’s pet, laat Mario mensen, vijanden en objecten overnemen. Gooi je pet op een taxi en Mario wordt een taxi. Vervolgens kun je een beetje rondrijden.
Gooi je pet op een ander personage die speelgoedautootjes rijdt, en vervolgens bestuur je het autootje. Gooi je pet op een raket en je schiet jezelf naar een ander level. Gooi je pet op een monorail en je vliegt naar de overzijde van de rail.
Het gooien van je pet verwordt tijdens onze speelsessie in een soort van ontdekkingstocht die nauwelijks resulteert in trial and error: als het leeft, rijdt of beweegt kan Mario het overnemen. Enkel het resultaat varieert. De pet gebruik je niet alleen om dingen te worden, Cappy is ook een wapen om vijanden mee dood te maken en een manier om objecten mee te kunnen raken. Dat blijkt goed uit het tweede level dat we spelen, Sand Kingdom.
Fedora
Een woestijn met in het midden een toren is het schouwspel waaraan we ons met Mario moeten wagen. Eerst duiken we nog even een winkel in om een fedora en een zwart Italiaans maatpak te komen. De verschillende kledingstukken die Mario kan dragen verwijzen naar eerdere Mario-delen en zijn te koop met muntjes, die je uiteraard bijeen sprokkelt in de spelwereld. Ga je dood, dan kost dat steeds tien muntjes.
Als we later een manier zoeken om de toren te beklimmen komen we niet veel verder. Dat is niet zo raar, want de game vereist dat we schakelen naar een tweedimensionale versie van de gameplay. We gaan een Warp Pipe in en zonder enige vertraging verandert de toren naar een cirkelvorming canvas waarop zich een tweedimensionale platformpuzzel afspeelt. Met Mario springen we op Bullet Bills om steeds hogerop te komen.
Opvallend detail: de tweedimensionale versie van onze Mario draagt nog altijd een fedora en zwart Italiaans maatpak. Als we eenmaal zo hoog mogelijk zijn, springen we weer net zo makkelijk uit de tweedimensionale wereld als dat we erin gingen.
Dimensies
Het wisselen tussen beide dimensies is technisch imponerend, maar net als Cappy ook veel meer dan een gimmick: in andere kleine puzzels in New Donk City merkten we ook al op dat de game je op bepaalde momenten dwingt heel snel te wisselen tussen 2D en 3D. Zo heb je in twee verschillende dimensies tegelijkertijd verschillende obstakels om bij één platformpuzzel op te letten.
Bullet Bill keert later nog een keer terug: als we in de 3D-wereld Mario zijn pet naar hem laten gooien. We vliegen als de welbekende zwarte kogel naar het platform waar we moeten zijn, grijpen de Power Moon (ze liggen niet enkel op moeilijke plekken, maar dienen soms ook als simpele beloning voor het bereiken van een doelwit) en belanden na een tamelijk lastige platformpuzzel waarbij we van zwevend platform naar zwevend platform springen, weer op de zandvlakte.
Spelelementen
Tijdens onze speelsessie is het belangrijkste (en leukste) spelelement Cappy, maar gezien de hoeveelheid kleine puzzels en geheimpjes die elkaar afwisselen heeft het spel- en leveldesign veel meer te bieden.
Mocht Odyssey net als Super Mario Galaxy de rappe opeenvolging van diverse spelelementen en omgevingen kunnen aanhouden, dan mogen Switch-bezitters nu al in hun handjes wrijven. Dan wordt Odyssey echt een uitzonderlijk goede game.
Super Mario Odyssey verschijnt op 27 oktober voor Nintendo Switch.