De eerste Nvidia Shield was al een interessant apparaat. Voor 199 euro kreeg je een settopbox met Android TV, die alle tv’s ‘slim’ kan maken met apps voor onder meer Netflix, Spotify en Plex.
Daarnaast had het kastje een reeks gamefuncties, inclusief de eigen gamestreamingdienst GeForce Now van Nvidia, en de mogelijkheid om via een netwerk een koppeling met een game-pc te maken. Zo konden pc-games op elke tv tevoorschijn worden getoverd zonder met de pc te zeulen.
Toch was het originele apparaat verre van perfect: de hoeveelheid apps was nog beperkt, de gamefunctionaliteit interessant voor een niche maar minder voor mainstreamgamers. Ook was de prijs van 199 euro (exclusief afstandsbediening) aan de hoge kant.
Sinds onze originele review van de Shield verscheen, is er echter behoorlijk wat veranderd aan de eerste versie van de console. De software is regelmatig verbeterd en de gamebibliotheek van Nvidia is uitgebreid.
Misschien wel de belangrijkste toevoeging was de mogelijkheid om een Plex-server te draaien op de Shield. Zo kun je je eigen media gemakkelijk vanaf een gekoppelde harde schijf streamen naar andere apparaten, binnen- en buitenshuis. Dit werkt goed en maakt de Shield ineens een heel aantrekkelijke kant-en-klare mediastreamer.
Nieuwe hardware
Al deze eerder ingevoerde softwarevernieuwingen zijn uiteraard ook op de tweede generatie Shield (229 euro) te vinden. Maar de hardware zelf is ook flink op de schop gegaan.
De settopbox is nu een stuk kleiner. Hij neemt ongeveer evenveel ruimte in als twee dvd-doosjes op elkaar gestapeld. Het ingebouwde flashgeheugen van 16 GB is beperkt, maar kan gelukkig wel worden uitgebreid met een externe harde schijf of USB-stick. Die kunnen ook worden geformatteerd als interne opslag, zodat alle apps en games erop kunnen worden geïnstalleerd.
De zware en logge controller die bij de eerste Shield werd geleverd is vervangen door een compacter model. Die heeft een bijzonder uiterlijk met een afwerking van polygoon-achtige vormen.
Op afbeeldingen ziet het eruit alsof die heel ongemakkelijk in de hand zou liggen, maar dat valt in de praktijk reuze mee. Het is juist een flinke verbetering ten opzichte van de vorige uitvoering. Ook het vervangen van de touchknoppen op de controller door fysieke knoppen is een verbetering.
Ook nieuw is dat er nu standaard een afstandsbediening wordt meegeleverd – die moest eerder nog los worden aangeschaft voor 49 euro. De Shield Remote heeft wel een belangrijke functie verloren: je kunt er geen koptelefoon meer in steken om draadloos te luisteren naar de games of media die via de Shield TV worden afgespeeld. Dat kan nog wel met de koptelefoonpoort in de controller.
De nieuwe afstandsbediening draait op twee knoopcelbatterijen die volgens Nvidia zeker een jaar mee moet gaan. Dat is weer een voordeel, want de vorige Remote moest regelmatig aan de lader.
Software
De software van de Shield is overzichtelijker gemaakt: zo zijn alle gamefuncties gebundeld in één app. Daar kun je spellen kopen of streamen via het GeForce Now-abonnement (voor 10 euro per maand).
Als de Shield op je netwerk een game-pc met Nvidia-videokaart en de software Steam aantreft, verschijnt op het thuisscherm ook automatisch een snelkoppeling naar het streamingdedeelte van de Games-app. Zo kunnen games worden opgestart op de pc, die vervolgens via de Shield (met de bijbehorende controller) kunnen worden gespeeld.
Dat blijft een technisch indrukwekkend foefje, dat opvallend goed werkt. Voor mensen die hun pc-games graag op hun tv willen spelen blijft de Shield een aantrekkelijk apparaat.
De software is echter zeker niet perfect. Tijdens een testperiode van enkele weken kwamen er verschillende grote en kleine bugs voor. Zo viel de Chromecast-functionaliteit van de Shield soms plotseling uit. Ook werkte de YouTube-app soms ineens niet meer en kwam het meermaals voor dat de volgorde van app-iconen ineens ongevraagd werd gewijzigd.
In het ergste geval verhielp het opnieuw opstarten van de Shield die problemen, maar als je net een film wil kijken is het natuurlijk stom als je eerst nog je apparaat moet rebooten.
Het aantal games dat op de Shield zelf beschikbaar is (zonder koppeling met eigen pc) is nog redelijk beperkt. Er worden regelmatig titels toegevoegd, zoals onlangs onder meer The Witness en No Man’s Sky, maar het gaat dan over het algemeen om games die al geruime tijd eerder op een ander platform zijn verschenen. Ook moet voor veel nieuwere titels nog flink worden betaald; het aantal games in het GeForce Now-abonnement is vrij klein.
Home
Eén belangrijke functie van de Shield zal pas in de komende maanden beschikbaar worden: het apparaat zal toegang bieden tot de slimme stemassistent van Google, die eerder in de speaker Google Home werd verwerkt.
De nieuwe controller bevat een microfoon die na de toekomstige software-update luistert naar het commando ‘Hey Google’. Door dat te zeggen, kan een stemopdracht worden gegeven aan de slimme assistent.
Nu zit er al een handige stembediening in Android TV, maar die kan niet vanuit de standbymodus worden geactiveerd. Ook is het aantal beschikbare opdrachten een stuk kleiner dan op de Google Home. Na de update wordt het wordt het onder meer mogelijk om op internet te zoeken, maar ook om gekoppelde apparatuur te bedienen.
Hoe de functie precies zal uitpakken moet nog blijken, maar het idee dat de Shield behalve media- en gamescenter ook een hub voor smart home-gadgets kan worden is zeer aantrekkelijk.
Conclusie
De vernieuwingen in de Nvidia Shield zijn klein, maar fijn. Voor mensen die al een Shield hebben is er absoluut geen reden om te upgraden; het kan hooguit interessant zijn om nog eens een nieuwe controller te kopen, zodat de Google Home-functionaliteit kan worden gebruikt op de oude Shield.
Belangrijker is dat Nvidia in het afgelopen jaar hard is blijven doorwerken aan de software van de Shield. Daarbij zijn de nodige bugs ontstaan, maar zijn ook verschillende interessante nieuwe functies toegevoegd. De Shield lijkt daardoor geen eendagsvlieg te zijn.