Omdat reguliere draadloze signalen met een hoge frequentie onder water en onder de grond niet doordringen, werkt DARPA aan een antenne die zeer lage frequenties kan uitzenden en ontvangen.
Die ‘A Mechanically Based Antenna’ (AMEBA) kan op de ultra lage frequentie van 1Hz to 3kHz en de zeer lage frequentie van 3kHz to 30kHz uitzenden. Zulke signalen kunnen materialen als water en steen penetreren, waar reguliere mobiele signalen dat niet kunnen.
Bewegende antenne
Data met een hoge bandbreedte kan met de techniek niet worden verzonden, maar het uitwisselen van berichten op plekken waar dat nu niet kan wordt dankzij de techniek volgens DARPA wel mogelijk. Anders dan bij reguliere antennes moet de AMEBA-antenne fysieke bewegende onderdelen hebben om een signaal te maken.
Om de technologie draagbaar en daarmee interessant te maken, moet DARPA wel een krachtige elektromagneet in een relatief kleine ruimte kunnen stoppen, en het stroomverbruik van zo’n magneet sterk terugbrengen. Daarvoor moeten nieuwe chemische materialen en ontwerpen worden gemaakt, mede om de magneet te laten bewegen en zo het signaal op te wekken.
Gigantische installaties
Tijdens de Koude Oorlog is ook geëxperimenteerd met het verzenden van data via zeer lage frequenties, om opdrachten door te geven aan ondergedoken onderzeeërs. Toen was voor het verzenden van een klein beetje data echter nog een installatie van 8 vierkante kilometer met 26 antennes met hoogtes tot 300 meter nodig.
DARPA gaat op 6 januari met wetenschappers en bedrijven rond de tafel zitten om te kijken hoe de plannen het beste ontwikkeld kunnen worden. In eerste instantie is de technologie bedoeld om soldaten een communicatiemiddel te geven dat op land, in het water en onder de grond werkt.
Vaak komen technieken van DARPA op langere termijn ook beschikbaar voor het grotere publiek. Zo stond DARPA aan de wieg van het internet en gps.
