De ‘matchmaking’ van Rainbow Six Siege, waarbij je automatisch aan andere spelers wordt gekoppeld, werkt als een trein. Na veertig uur spelen is het spelprincipe nog steeds heel erg leuk en verslavend.
Rainbow Six Siege is echter veel minder leuk en verslavend als je in je eentje speelt. Nog meer dan andere Rainbow Six-games leunt Siege op tactiek en communicatie. Zeker één metgezel in je party is wel handig.
Voor spelers die het moeten doen met triviale teamgenoten in publieke servers, viert ergernis af en toe hoogtij. Als je niet samenwerkt, kan Rainbow Six Siege een enorm moeizame ervaring zijn.
Samenwerken
Wanneer je met teamgenoten in een team zit, goed samenwerkt via de headset en samen een kamer verdedigt, staat dat garant voor fenomenale momenten.
Rainbow Six Siege is in teamverband ieder potje spannend en uitdagend, een kwaliteit die multiplayershooters met name op consoles steeds vaker ontbeert.
Het principe van de multiplayer is ogenschijnlijk simpel; één team valt aan, één team verdedigt. Altijd vijf versus vijf, altijd zonder ‘respawns’, altijd met één of meerdere te ontmantelen bommen of een te redden gijzelaar als doel. Eén kogel in je hoofd en je bent dood, bij drie of vier kogels in de torso loopt het evenmin prettig af.
Potjes in Siege zijn gemakkelijk behapbaar. Een ronde duurt amper vijf minuten, inclusief de voorbereidingsfase van amper een minuut. In de voorbereidingsfase is het aan de verdedigers om de kamer met de bom of gijzelaar goed af te zetten.
Geluid
Het geluid in Siege is fenomenaal, en vaak hoor je vijanden eerder dan je ze ziet, vooral omdat een radar ontbreekt en je veelal tegen gebarricadeerde ramen of muren aanstaart.
Spelers met een headset op zijn dus in het voordeel. Als vijanden een kamer binnenstormen, de plinten, kogels en brokjes cement in het rond vliegen en zowel vijanden als teamgenoten door elkaar heen schreeuwen, let je niet meer op een explosie in de verte.
Singleplayer
Hoewel Siege geen echte singleplayermodus kent, kunnen spelers wel degelijk tegen de kunstmatige intelligentie spelen.
De Situations-spelmodus laat je in je eentje kennismaken met de Operators (de verschillende classes) in een handjevol rechtlijnige missies. Wanneer je ze allemaal behaalt, speel je een geheime missie vrij. Aan de climax van Situations komt onder meer een aanval op een Amerikaanse universiteit en matchmaking te pas.
Deze coöperatieve missie is de enige van zijn soort in Siege, wat direct het grootste nadeel is, met name doordat Situations verder maar tien missies kent die zich allen op de bestaande multiplayer-maps afspelen.
Terro Hunt
Hetzelfde gaat op voor Terro Hunt, waarin je het in de multiplayermaps als team van vijf opneemt tegen de terroristen.
Dankzij de toevoeging van matchmaking en het feit dat tegenstanders op willekeurige plekken in de map verschijnen is Terro Hunt prima keer na keer opnieuw te spelen, in tegenstelling tot Situations.
Met name op de allerhoogste moeilijkheidsgraad bijten de terroristen flink van zich af. Ze proberen je te flanken, roepen om versterking of nemen dekking op het moment dat jij ze in zicht hebt.
Overigens draaien Terro Hunt en Situations op de consoles niet op zestig, maar op dertig frames per seconde. Volgens Ubisoft heeft dat van doen met de invloed van de kunstmatige intelligentie op de rekenkracht. Het is in elk geval verschrikkelijk wennen.
Maps
Hoewel elf maps aan de karige kant is, belooft Ubisoft dat er later meer downloaden zijn. Ubisoft belooft dat alle toekomstige maps gratis zullen zijn.
Voor toekomstige Operators is het wel mogelijk om die te kopen, maar ook die zijn gratis vrij te spelen. Het is nog even afwachten hoe dat in zijn werking zal gaan.
Ergernissen
Eén ding is daarentegen zeker: wanneer Rainbow Six Siege werkt en het moment van paniek en chaos bij zowel de aanvallende als verdedigende partij is aangebroken, schieten superlatieven gevoelsmatig te kort.
Juist dat maakt het zo jammer dat Siege je voor verrassingen kunt laten staan en op dit moment nog geen helemaal vlekkeloze ervaring is.
Het gebeurt sporadisch dat je opeens niet meer kunt bewegen en even op de grond moet gaan liggen zodat je weer verder kunt lopen. Af en toe verdwijnt ook de gun van medestanders op de Spectator-cam.
De meest vervelende bug (op Xbox One) is het uitvallen van de controller aan het begin van het potje, waardoor je je console noodgewongen uit moet zetten of de game moet afsluiten.
Met name in de Ranked-modus kan dat irritant zijn, gezien je dan een ban van vijftien minuten riskeert. Hoewel zulke bugs extreem ergerlijk zijn en je direct uit de fun van het spel trekken, zijn we ze vooralsnog enkel sporadisch tegen ’t lijf gelopen. Wel belooft Ubisoft die spoedig aan te pakken.
Conclusie
Laat je niet door al die kanttekeningen afschrikken als je geprikkeld wordt door het concept van Rainbow Six Siege.
Siege is geen heel goed gevulde game en maakt wat foutjes, maar is tegelijkertijd ontzettend verslavend. Siege laat je je keer na keer een tactisch genie voelen. En dat verveelt zelden.
