Tijdens de sessie spelen we onder meer een missie als Spartan Jameson Locke, die in de missie op zoek is naar doctor Catherine Halsey, de oprichter van het Spartan-programma.
Samen met zijn team aan Spartans arriveert hij in een woestijngebied om de locatie van een signaal te achterhalen. Broeiende woestijnlucht vult de horizon terwijl tig grote paarse ruimteschepen langsvliegen, gevolgd door een vierpotige Covenant-tank van honderd meters lang: de Kraken.
Het hoogtepunt van de missie is de aanval op de Kraken, uitgevoerd in een van de nieuwe voertuigen van Halo 5, de zwevende Pheaton. Een voor een schakelen we de wapens van de Kraken uit met de raketten van de Pheaton. Pas als al het afweergeschut kapot is geschoten, glippen we naar binnen om de kern te bestoken met granaten. Na een heldhaftige ontsnapping dondert de Kraken met een noodvaart een afgrond in.
De aanvaring met het gedrocht ging niet louter over rozen. Nadat de de kern het begeeft, kunnen we geen waypoint oproepen om ons naar buiten te leiden. Een klein foutje, maar eentje die ons wel aantal keer de kop kost.
Ook de kunstmatige intelligentie laat hier en daar wat steken vallen. Teamgenoten renden een aantal keer blind op grote groepen vijanden af en vijanden reageerden soms totaal niet op onze aanwezigheid. Niet de afwerking die we van een Halo-game gewend zijn, maar de ontwikkeling van de game is ook nog niet afgerond.
Geen rust
In Halo 5 speel je de singleplayer altijd met jouw eerder genoemde teamgenoten, die worden aangestuurd door de computer of door drie vrienden in de coöp-modus. Die opzet wekt wel een aantal zorgen op. In voorgaande Halo-games hebben we namelijk genoten van de rustmomentjes.
Er zijn ook nu nog pauzes waarin je rustig de omgevingen in je op kan nemen, maar dankzij de altijd aanwezige teamgenoten heb je nooit meer het gevoel alleen te zijn. In je eentje onbekende gebieden verkennen was een kenmerk van de Halo-games en we hopen dat een gebrek daaraan niet afdoet aan de ervaring.
Waar Halo 5 het vierde deel in voorbij lijkt te streven is de variatie aan missiedoelen. In Halo 4 deed je soms niet veel meer dan het drukken op wat in-game-knoppen, met tussendoor wat knal- en schietgeweld.
In de twee missies die we nu spelen verniel je tanks, verstop je je in luchtschachten en blaas je vijanden letterlijk omver om je doelen te bereiken. Dat maakt de singleplayer verfrissend ten opzichte van het vorige deel.
Warzone
We konden ook aan de slag met de nieuwe multiplayermodus Warzone. In deze modus speel je met 24 spelers, twaalf tegen twaalf. Elk team begint in zijn hoofdbasis en kan andere basissen veroveren. Door vijanden uit te schakelen scoor je punten en het eerste team met duizend punten wint.
Er zijn ook computergestuurde spelers, die de basissen van jouw team beschermt. Van tijd tot tijd mengen computergestuurde vijanden zich in de strijd. Schakel die uit en je verdient een aantal punten, die meetellen voor het puntentotaal van jouw team.
Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want een hoop van die vijanden bieden aardig wat tegenstand. Een andere manier om te winnen is door alle basissen over te nemen. Als dat lukt wordt de kern van de vijandelijke hoofdbasis blootgesteld. Als het je lukt om de kern op te blazen wint je team sowieso, ongeacht het puntenaantal.
Onvoorspelbaar
Het resultaat van die mengelmoes van mogelijkheden: elk type speler kan zijn ei kwijt. Spelers die zich liever niet aan menselijke tegenstanders wagen, kunnen een bijdrage leveren door zich op de computergestuurde vijanden te richten.
Daarnaast zijn er door verliezende teams altijd nog counterstrategieën in te zetten, waarmee het tij binnen mum van tijd gekeerd kan worden. Hierdoor zijn potjes Warzone onvoorspelbaar en is het niet gauw voor de hand liggend wie gaat winnen.
Bijzonder is dat we zelfs na vijf potjes nog steeds nieuwe dingen ontdekken. Kost het net iets te veel tijd om het slagveld te bereiken? Gebruik dan het tunnelnetwerk dat basissen met elkaar verbindt of de springplanken die je naar het midden van het veld schieten.
Ook nieuw in Halo 5 is de mogelijkheid om ‘requisitions’ te plaatsen. Dat betekent dat je naar wens wapens, voertuigen en boosts kunt aanvragen, afhankelijk van de hoeveelheid punten die je hebt verzameld en hoe ver het potje gevorderd is.
Dat leverde tijdens het spelen wat balansproblemen op. Wanneer je genoeg punten hebt kun je namelijk een willekeurig voertuig aanvragen. Niet zo prijzig als een Scorpion-tank, maar de kans dat je een krachtig voertuig krijgt is groot. Volgens een van de aanwezige ontwikkelaars wordt nog gewerkt aan de balans.
Voorlopige conclusie
Zelfs als dit probleem niet wordt opgelost, is er nog geen man overboord. De singleplayer oogt prachtig en is van een ongekende schaal, terwijl Warzone een verfrissende multiplayerervaring is. De paar problemen waar we tegenaan lopen wegen vooralsnog niet op tegen wat Halo 5: Guardians te bieden heeft.
Halo 5: Guardians is vanaf 27 oktober 2015 verkrijgbaar voor Xbox One.