Gekko’s gebruiken miljoenen miniscule haartjes die aan de onderkant van hun pootjes zitten om aan oppervlaktes te blijven kleven. Dat werkt door zogenoemde Vanderwaalskrachten. Dat zijn hele zwakke krachten die tussen atomen en moleculen bestaan.
Doordat de onderkant van de gekkoteen fijne nanostructuren bevat wordt het contactoppervlak heel groot, waardoor de Vanderwaalskrachten groot genoeg zijn om de pootjes aan het oppervlak te doen kleven. De gekko kan deze krachten in- en uitschakelen om vast te kleven en los te laten.
Kleefmateriaal
Ingenieurs van NASA hebben die techniek bestudeerd en hebben nu een manier gevonden om die toe te passen, meldt de ruimtevaartorganisatie. Dat leverde een kleefmateriaal op dat met behulp van miniscule haartjes meer dan 150 newton aan kracht, ongeveer 16 kilo, kan vastpakken.
Het nieuwe materiaal moet gebruikt worden voor bijvoorbeeld het vastgrijpen van satellieten, het opruimen van ruimteafval of bij kleine robots die de buitenkant van ruimtestations moeten inspecteren.
Tijdens een gewichtloze proef kon het kleefmateriaal met succes een kubus van 10 kilo en een persoon van 100 kilo vastgrijpen. Na 30.000 proeven heeft het materiaal nog niets van zijn kleverigheid verloren. NASA hoopt dat het materiaal snel in gebruik genomen kan worden op het internationale ruimtestation ISS.