Elektronische basissoftware:

* Eenvoudigere functionaliteit: Richt zich op een beperkt aantal taken of functies. Het is vaak ontworpen met het oog op gebruiksgemak en vereist minimale technische kennis.

* Beperkte gebruikersinterface: Kan een zeer eenvoudige interface hebben, misschien op tekst gebaseerd of met eenvoudige grafische elementen.

* Minder krachtige verwerking: Vereist doorgaans geen aanzienlijke verwerkingskracht of geheugen.

* Kleinere toepassingen: Vaak gebruikt voor persoonlijke of kleinschalige zakelijke behoeften. Voorbeelden hiervan zijn onder meer een eenvoudige rekenmachine-app, een eenvoudige teksteditor of een hulpprogramma met één functie.

* Minder maatwerk: Biedt meestal beperkte of geen aanpassingsmogelijkheden.

Elektronische software uit het middensegment:

* Complexere functionaliteit: Biedt een breder scala aan functies en mogelijkheden dan basissoftware.

* Geavanceerde gebruikersinterface: Heeft een meer geavanceerde en gebruiksvriendelijke interface met meer interactieve elementen.

* Gematigde verwerkingsbehoeften: Vereist meer verwerkingskracht en geheugen vergeleken met basissoftware.

* Middelgrote toepassingen: Geschikt voor een breder scala aan taken en gebruikers, zoals kleine tot middelgrote bedrijven of afdelingen binnen grotere organisaties. Voorbeelden hiervan zijn boekhoudsoftware voor kleine bedrijven, projectmanagementtools of specifieke ontwerpsoftware.

* Grotere aanpassingen: Vaak is er enige mate van maatwerk of configuratie mogelijk om aan specifieke behoeften te voldoen.

* Integratiemogelijkheden: Kan integratie bieden met andere software of systemen.

In essentie: De grens tussen ‘basis’ en ‘middentonen’ is vaag. Wat tegenwoordig als middenklasse wordt beschouwd, kon een paar jaar geleden als high-end worden beschouwd vanwege de technologische vooruitgang. Zie het als een spectrum, niet als afzonderlijke categorieën. De verschillen hebben meer te maken met de schaal, complexiteit en aangeboden functies dan met een rigide classificatiesysteem.