Hier is hoe het werkt:

1. Twee buffers: Het systeem gebruikt twee framebuffers in het geheugen. Een framebuffer is eenvoudigweg een geheugengebied dat de afbeeldingsgegevens bevat die op het scherm moeten worden weergegeven.

2. Renderen naar één: De grafische verwerkingseenheid (GPU) geeft de beeldgegevens van het volgende frame weer in een van de framebuffers (laten we dit buffer A noemen). Terwijl dit gebeurt, geeft het scherm de inhoud van de *andere* framebuffer (buffer B) weer.

3. Overschakelen: Zodra het renderen van het nieuwe frame in buffer A is voltooid, schakelt het systeem snel over naar de weergave van buffer A. Tegelijkertijd begint de GPU met het renderen van het *volgende* frame in buffer B.

4. Rotatie: Dit proces herhaalt zich, waarbij de twee buffers voortdurend roteren:ze renderen naar de ene terwijl de andere wordt weergegeven. Dit zorgt voor een vloeiende, trillingsvrije weergave.

Voordelen:

* Elimineert schermscheuren: Door het renderen van een frame te voltooien voordat het wordt weergegeven, wordt screen tearing (waarbij delen van het scherm verschillende frames tonen) vermeden.

* Vermindert flikkeringen: Het voortdurend schakelen tussen buffers gaat veel sneller en soepeler dan het rechtstreeks bijwerken van het scherm, waardoor merkbare flikkeringen worden verminderd.

* Verbeterde visuele kwaliteit: Het resulterende beeld is schoner en visueel aantrekkelijker.

Verschil met enkelvoudige buffering: Bij enkelvoudige buffering rendert de GPU rechtstreeks naar de framebuffer die ook wordt weergegeven. Dit kan leiden tot merkbaar scheuren en flikkeren, vooral tijdens animatie.

Voorbij dubbele buffering: Hoewel dubbele buffering de meest voorkomende implementatie is van een roterende geheugenframebuffer, kan het concept worden uitgebreid naar drievoudige buffering en nog veel meer, voor nog soepelere prestaties in veeleisende toepassingen. Deze voegen echter meer complexiteit en geheugenoverhead toe.