* dBA (A-weging): Dit is de meest voorkomende wegingscurve. Het is ontworpen om de gevoeligheid van het menselijk oor voor geluiden in het typische frequentiebereik van menselijke spraak en omgevingsgeluid te benaderen. Het benadrukt de lage frequenties minder en benadrukt de middenfrequenties waar het menselijk gehoor het gevoeligst is. Dit is de reden waarom dBA de voorkeur heeft voor het meten van algemene geluidsniveaus, omgevingsgeluid en blootstelling aan beroepsgeluid.

* dBC (C-weging): Deze wegingscurve is vlakker dan de A-weging. Het geeft relatief gelijk gewicht aan alle frequenties binnen het hoorbare bereik. Dit betekent dat het het daadwerkelijke fysieke geluidsdrukniveau beter weerspiegelt, met minder nadruk op de frequentierespons van het menselijk oor. Het wordt minder vaak gebruikt, vaak in situaties waarin het volledige geluidsspectrum belangrijk is, zoals het meten van piekgeluidsniveaus in luide omgevingen of het beoordelen van de kans op schade aan apparatuur door hoge geluidsniveaus. In industriële omgevingen kan het worden gebruikt om het geluidsniveau van machines te meten om de kans op structurele schade te beoordelen.

Kortom:dBA geeft prioriteit aan hoe luid iets *klinkt* voor een mens, terwijl dBC prioriteit geeft aan hoe luid iets *eigenlijk* is in termen van fysieke geluidsdruk. dBA staat voor waargenomen luidheid, dBC voor de algehele geluidsdruk.