De HTC Vive wordt in samenwerking met gamebedrijf Valve gemaakt. In de zomer wil HTC zeker 50.000 exemplaren beschikbaar hebben voor ontwikkelaars. Eind 2015 gaat het definitieve model in de verkoop.
Tijdens de eerste demo’s wordt nog gebruikgemaakt van een prototype met veel kabels, open sensoren en een verre van definitief ontwerp. Specificaties maakt het bedrijf bovendien niet bekend. De ervaring spreekt gelukkig voor zichzelf.
Lopen
Met een ‘normale’ virtual reality-bril zoals de Oculus Rift of Gear VR ben je beperkt in je bewegingen. Het beste is om te gaan zitten zodat je nergens tegen aanloopt en je hoofd te bewegen om in de virtuele omgeving rond te kijken.
HTC pakt dat anders aan en laat gebruikers rondlopen in bijvoorbeeld je woonkamer. Tijdens een van de demo’s bevond ik me midden in een vuurgevecht uit de Middeleeuwen. Er moest een fort verdedigd worden en ik was zelf een passieve toeschouwer. Doordat ik kon rondlopen kon ik er voor kiezen bij de aanvallende of verdedigende partij te gaan staan en uit alle hoeken naar het schouwspel te kijken.
Het is ook mogelijk iets van heel dichtbij te kijken. Het systeem weet immers precies waar de gebruiker zich bevindt.
Bij een volgende demo stond ik tientallen meters diep in de zee op een scheepswrak. Ik kon kleine visjes ontwijken door rond te lopen. Een grote walvis kwam links aangezwommen, maar ik kon ook naar het uiteinde van het dek lopen om over de rand een diepe kloof in te kijken.
Overdonderend
Voor het eerst een virtual reality-bril opzetten is al een overdonderende ervaring, maar bij de HTC Vive gaat dat letterlijk nog een stap verder. Door de loopvrijheid voel je je nog meer aanwezig in de virtuele wereld. Je bent vrijer en het is beter vergelijkbaar met hoe je je in de echte wereld zou bewegen.
Het voelt aan het begin wat onwenning, je ziet immers niet echt waar je loopt. Maar na een paar minuten voelde ik me redelijk vrij om rond te bewegen. De demo duurde uiteindelijk zo’n 20 minuten en ik heb geen moment last gehad van de bril. Het huidige model is al vrij licht en oefent licht druk uit op je neus en gezicht.
De beeldresolutie is onbekend, maar de kwaliteit komt overeen met andere vr-brillen van dit moment. De details zijn prima, maar zeker als je dichtbij virtuele objecten komt zie je al snel pixels verschijnen. Juist met de Vive, waarbij je naar objecten toe kan lopen, is de kwaliteit van nog groter belang.
Besturing
Het huidige prototype heeft enorm veel kabels die het moeilijker maken vrij rond te lopen. De uiteindelijke variant krijgt één kabel tussen de bril en een computer of ander apparaat dat de bril zal aansturen.
De Vive wordt geleverd met langwerpige controllers die vergelijkbaar zijn met de Move-controllers van de Playstation. Het systeem ziet de positie van de controllers en weet dus waar de gebruiker zijn of haar handen houdt. Op die manier is het mogelijk naar dingen te wijzen, ze op te pakken en te gebruiken.
In een virtuele keuken werden de controllers als virtuele handen voor me getoond, afhankelijk van waar ik de controllers hield. Ik kon door te klikken met de virtuele handen tomaten op een snijplank leggen, een mes pakken en de tomaten snijden. Het was zelfs mogelijk een ei op een pan kapot te tikken en een eitje te bakken.
De handbewegingen worden over het algemeen redelijk gevolgd, maar in de kookdemo werd duidelijk dat het systeem er soms een paar centimeter naast zit en dat is funest als je op deze schaal handelingen wil uitvoeren.
Ruimte
De Vive wordt geleverd met twee sensoren die je tegen het plafond moet plaatsen. Dankzij deze sensoren weet het systeem waar je loopt.
In een vrije ruimte van bijvoorbeeld drie bij drie meter wordt een virtuele ruimte van twee bij twee meter gecreëerd zodat je zeker niet tegen een muur loopt. Kom je te dicht in de buurt van de rand van de virtuele omgeving dan komt er een digitaal net omhoog en weet je dat je om moet keren.
Dat werkte tijdens de demo uitstekend en voelt natuurlijk aan. De bewegingen van de gebruiker worden door de sensoren zeer nauwkeurig gevolgd.
Volgens HTC is er minimaal een ruimte nodig waarin je alle kanten op je armen kan strekken. Dat zal ongeveer twee bij twee meter zijn. Hoe groot de virtuele omgeving dan wordt en of lopen er nog echt bij is, is nog maar de vraag.
In een vrij grote woonkamer is het genoeg om de salontafel aan de kant te zetten, maar als je een kleine woning hebt, lijkt de Vive niet geschikt tenzij je bereid bent een hele kamer op te offeren.
Ook is nog onduidelijk wat er zal gebeuren als een hond of kind door de ruimte loopt. HTC zegt te werken aan een manier om dit te laten zien in de virtuele omgeving, maar dat was nu nog niet mogelijk.
Potentie
In het algemeen lijken de mogelijkheden van de Vive echter eindeloos. Kinderen zouden bovendien in korte animatiefilmpjes van hun favoriete tekenfilmfiguren plaats kunnen nemen, om ze heen kunnen lopen en echt het gevoel hebben dat ze naast ze staan. Of je zou virtueel een huis kunnen bekijken door echt rond te lopen door de kamers.
Schietspellen zijn misschien niet geschikt om met de Vive te spelen, want je kan niet een veld over rennen zonder dat je de muur in je huiskamer tegenkomt. Games die in verschillende kamers zijn opgedeeld, zijn daarentegen wel een goede mogelijkheid.
HTC sprak ook van een theoretisch voorbeeld waarbij je met een camera 360 graden-foto’s neemt op vakantie. Eenmaal thuis in de woonkamer kan je dan met de Vive op weer door het gebied lopen waar je toen was en zelfs een andere kant op kijken dan je toen op dat moment gedaan hebt.
Voorlopige conclusie
Ondanks de obstakels die nog weg moeten worden genomen, lijkt HTC de volgende stap in virtual reality gevonden te hebben. Echt deelnemen aan de virtuele omgeving geeft een nog overweldigender gevoel. Het voelt veel natuurlijker om in deze virtuele omgevingen rond te lopen en daardoor is de ervaring ook wat comfortabeler.
Zoals bij elk nieuw product is het afwachten wat ontwikkelaars gaan bouwen, maar voor een prototype werkte de HTC Vive, afgezien van de controllers, al opvallend goed en soepel.