De game begint met hoofdpersoon Jack Joyce die midden in de nacht het laboratorium van zijn vriend Paul Serene bezoekt om een experiment bij te wonen. Het experiment gaat uiteraard fout, met als resultaat dat ‘de tijd’ kapot is en Jack opeens superkrachten ontwikkelt.
Deze krachten gebruik je in gevechten en puzzels. Zo kun je vijanden in een bubbel bevriezen, supersnel rennen, een tijdschild gebruiken en een schokgolf afvuren. Tijdens de game vind je ‘chronon particles’ waarmee je superkrachten versterkt.
Quantum Break is een zogenoemde cover shooter, wat betekent dat je een groot deel van de vuurgevechten schuilt achter handige barrières. Jack gaat automatisch in dekking als hij naast een obstakel staat. Er is geen coverknop zoals in bijvoorbeeld The Division of Gears of War.
Tijdens een gevecht kun je switchen tussen een aantal wapens die je her en der vindt. Deze variëren van machinegeweren en jachtgeweren tot pistolen.
De meeste wapens zijn jammer genoeg niet erg interessant of handig. In de meeste gevallen is het standaardpistool de beste keuze. Niet alleen omdat deze heel zuiver richt, maar ook omdat deze onbeperkt ammunitie heeft.
Als je met de vele superkrachten speelt zijn de actiescènes erg leuk. Helaas is dit bij de meeste gevechten niet echt nodig. Zeker in de eerste helft van het spel is het veel efficiënter om ergens achter een muurtje te wachten tot de oliedomme vijanden vanzelf naar je toe komen.
Verkennen
Tussen de gevechten door verken je diverse schitterend vormgegeven locaties. In een aantal zijn de effecten van de breuk in de tijd zichtbaar. Zo zijn er momenten waarin alle andere mensen bevroren zijn en jij tussen hen doorloopt en voorwerpen verzamelt.
Tijdens het verkennen kom je puzzels tegen die uiteraard alleen met de tijdkrachten zijn op te lossen. Dit voelt vaak erg geforceerd. Zo is er in het begin een heftruck die een pallet omhoog moet houden, maar te snel zakt voor je er op kunt klimmen. In plaats dat Jack een baksteen op de knop legt, gebruikt hij zijn gave om de tijd te bevriezen. Het spel zit vol met dergelijke geforceerde momenten.
Ook zijn er ‘puzzels’ die om onverklaarbare reden steeds weer terugkeren, zonder dat de uitdaging verandert. Als je op een gegeven moment door hebt hoe je een te snel sluitende schuifdeur met je superkrachten moet bevriezen, is de uitdaging weg. Echter moet je nog heel wat deuren op exact die manier openhouden. Dergelijke ‘puzzels’ gaan dan als een soort bezigheidstherapie voelen.
Doorspoelen
En dan de grote gimmick van Quantum Break: de ‘televisieserie’. De game is in een aantal akten opgedeeld, die worden afgesloten met een aflevering. Elke aflevering duurt zo’n 20 minuten en is in HD gefilmd met echte acteurs in echte decors. Ontwikkelaar Remedy dacht dat het interessant zou zijn als de game over de held gaat en de serie over de boeven. Remedy heeft zich vergist.
Hoewel het wellicht leuk is om te zien wat de tegenstanders in dit universum motiveert, komt dit totaal niet uit de verf. De serie focust op volkomen oninteressante momenten en speelt deze veel te lang uit. Kan het ons echt wat schelen of de schofterige beveiligingsman van de evil megacorp Monarch in de friendzone zit met zijn mooie blonde collega?
Keuzes keuzes
Als speler heb je enige invloed op het verhaal. In elke act zitten een aantal ‘ripples’ verstopt. Dit zijn momenten waarin de handelingen van Jack invloed uitoefenen op de tv-serie die je kunt zien na elke act.
Die stellen echt niet veel voor. Ergens in het begin verbeter je een formule op een schoolbord. In aflevering 1 van de serie zie je opeens dat schoolbord met een wetenschapper ernaast die zegt: hé, iemand heeft die formule verbeterd’. Tja.
De belangrijkste keuzemomenten vormen een fundamentele fout in het ontwerp van Quantum Break. Aan het eind van elke akte schakelt het spel over naar het perspectief van de bad guys. Vervolgens moet je als schurk een keuze maken.
Het haalt je totaal uit het verhaal omdat je opeens ofwel plots ‘voor de boeven’ moet zijn en kiezen wat hen het beste uitkomt, ofwel de boeven de slechtst mogelijke keus moet laten maken zodat held Jack er beter van wordt.
Quantum Break in actie
Zonde
Het is verleidelijk om je te laten overdonderen door de hoeveelheid geld en moeite die is gestoken in Quantum Break. Hollywood-acteurs, fantasievol design, indrukwekkende sets… en een heuse tv-serie tussen de gameplay door.
Op papier klinkt dit als een paradepaardje voor de Xbox One. In de praktijk zitten er zoveel kleine en grote irritaties in dat het eindresultaat enorm tegenvalt.
Alle pracht en praal, alle dure sets, alle indrukwekkend vormgegeven tijdbreukmomenten, ze kunnen niet verhullen dat de game zelf flinterdun is en enkel bestaat voor de makers om Hollywoodje te spelen. Maker Remedy wil overduidelijk liever tv-series maken dan games, maar zoals ze dat in showbusiness zeggen: doe maar liever iets wat je wél kan.
Conclusie
Onder alle grafische pracht en indrukwekkende vormgeving is Quantum Break niets meer dan een middelmatige shooter met superkrachten.
Sommige gevechten zijn leuk en intens, vooral als je al je krachten inzet. Deze momenten zijn echter zo voorbij en de vijanden zijn oliedom. De ‘tv-serie’ is ontzettend slecht geschreven en wordt enkel drijvende gehouden door de fantastische acteurs.
Quantum Break is vanaf 5 april verkrijgbaar op Xbox One en pc. Deze recensie is gebaseerd op de Xbox One-versie van de game.