Het verhaal van de solerende elitesoldaat is verteld in Halo: ODST, maar Halo 5: Guardians vertelt het verhaal van het collectieve excelleren.
Alles draait om de prestatie van twee teams; het vierkoppige team Osiris met militaire alleskunner Jameson Locke en Team Blue, uiteraard met ons aller Master Chief en zijn drie oude Spartan-metgezellen.
Die wisselwerking tussen de twee teams lijkt in het begin veelbelovend, maar verwacht er niet te veel van. Halo 5 wordt in de markt gezet als een kat-en-muisspel tussen Locke en de Master Chief, maar de jacht op Team Blue blijkt vooral een vertakking.
Gameontwikkelaar 343 Industries impliceerde in trailers ook een soort van morele diepgang, maar ook dat valt mee. Halo 5: Guardians wisselt enkel aanvankelijk tussen het belangrijke (“We moeten de mensheid redden!”) en het persoonlijke (“Redden we op dit moment de mensheid?”). Uiteindelijk schiet die balans uit naar het doel in ieder sciencefictionepos: het redden van de mensheid.
Regulier, maar niet gewoontjes
De vraag is of dat erg is, en dat is het niet. Het kundig opgebouwde verhaal van Guardians is na het rommelige Halo 4 eerder een zege voor het restant van de serie. Het einde is open en in die zin Halo-getrouw, maar biedt de serie in tegenstelling tot Halo 2 weer talrijke mogelijkheden. Dat einde heb je op de op één na moeilijkste moeilijkheidgraad na ongeveer negen uur bereikt.
Dat de singleplayer gevoelsmatig overigens een stuk korter is, zegt wellicht genoeg over de spanningsboog. Halo 5: Guardians is als een goed stripboek dat je maar niet neer wilt leggen, ook vanwege het esthetisch aspect.
Zo afwisselend als de locaties zijn, is de actie echter niet. Guardians bestaat uit veel grote levels, die je vooral te voet bestrijkt. Enkele voertuigmissies, een tergende ‘interview even wat bewoners’-passage en een handjevol quasi-eindbazen moeten voor afwisseling zorgen, maar de reguliere schietactie voert hoogtij.
Als een huis
Dat is niet per se een zwaktebod. De combinatie van granaten gooien, knallen met coole guns en het uitdelen van welgemikte klappen heeft niet aan kwaliteit ingeleverd. Sowieso heeft de actie meer te bieden dan enkel rechtlijnige confrontaties. Omdat je de grote levels ditmaal als team bestrijkt, kun je de slimme kunstmatige intelligentie vaak verrassen door tegenstanders te flanken.
Het geven van commando’s aan teamgenoten is daarbij een tactisch gewin, met name op de hogere moeilijkheidsgraden.
Je kunt je teamgenoten bijvoorbeeld de linkerkant van een grote hal opsturen, terwijl jijzelf de rechterkant onder vuur neemt. Ook de wat kleinere levels zijn op die opzet toegespitst. Het is vaak mogelijk om via twee verschillende doorgangen een kamer binnen te vallen.
Het spelen met teamgenoten komt in de vier-speler-co-op het allerbeste tot zijn recht, wat ons direct bij het grootste minpunt van de game brengt: je kunt de game enkel online en niet in split-screen met je maatjes spelen.
Dat is een fikse deceptie als je Halo met vrienden of vriendinnen op de bank speelt. Bovendien wil de kunstmatige intelligentie van je teamgenoten je nog wel eens in de steek laten, met name als je doodgaat en zij je kunnen reviven.
Call-of-Duty
Halo 5: Guardians is een ontzettend leuke multiplayer-game die concurreert met de beste online modi uit de serie.Het is wel zo dat de multiplayer van Guardians bij vlagen op Call of Duty lijkt. Met die gameplay, maar zonder de ‘killstreaks’, gadgets en diverse wapenaanpassingen.
Toch is de multiplayer van Guardians evenzeer vergelijkbaar met de multiplayermodi van andere Halo-games, en dan vooral met die van Halo 2. Dat is te danken aan de prominente Arena-modus.
Arena is vier versus vier op kleine maps, kent verschillende gamesmodi (waaronder Capture the Flag, SWAT en Team Slayer) en is erg competitief; alles draait in Arena om de overwinning. Onderlinge resultaten spelen geen enkele rol in het rankingssysteem, waarin je je eerst voor een van de verschillende divisies moet kwalificeren daarna te spelen voor overwinningen om hogerop te raken.
In hecht teamverband zijn er op de console praktisch geen games die de soepele actie en kleinschalige tactiek van Halo standaard eigen zijn. Daarbij bewijst ontwikkelaar 343 Industries dat het geweldige multiplayer-maps kan maken.
Servers en service
De servers in de Arena-modus bleken bovendien stabiel te zijn, iets dat bij The Master Chief Collection zeker niet het geval bleek te zijn. Vooralsnog is er geen reden om aan te nemen dat er zich een tweede ‘servergate’ zal ontvouwen.
Wat zou er met de reeks zijn gebeurd als gameontwikkelaar 343 Industries zich niet had herpakt? Dat is een goede vraag, waar we dankzij Halo 5: Guardians gelukkig geen seconde bij stil hoeven te staan.