Externe fragmentatie
ontstaat wanneer van een computer geheugen is opgesplitst in eenheden op basis van de grootte van de bestanden die worden opgeslagen . Wanneer een bestand wordt verwijderd of verplaatst , komt er een blok van het geheugen van hetzelfde formaat als het bestand . Als het volgende bestand opgeslagen in die ruimte te klein is om het beschikbare geheugen te vullen , zal het een ongebruikt deel dat is vaak te klein voor iets anders worden opgeslagen inch
interne fragmentatie
vertrekken

De andere veel voorkomende vorm van fragmentatie heet interne fragmentatie . Deze ontstaat wanneer het geheugen van een computer is onderverdeeld in eenheden van tevoren bepaalde grootte. Als een bestand te groot is om gelijkmatig te passen in een bepaald aantal eenheden , wordt het teveel opgeslagen in een extra eenheid . Dit resulteert vaak in tal van kleine hoeveelheden geheugen ongebruikt worden gelaten . Waardoor de grootte van de afzonderlijke eenheden kunnen helpen bij het minimaliseren het optreden van interne fragmentatie .
Effecten

Externe en interne fragmentatie
kunnen merkbare effecten op uw computer hebt , al verloopt die ze gemaakt wordt zonder zichtbare tekenen . Het belangrijkste nadeel van beide vormen van fragmentatie is dat het drastisch kan verlagen werksnelheid van uw computer . Dit gebeurt omdat het de harde schijf langer te opgeëiste geheugen vinden om nieuwe bestanden op te slaan wanneer het geheugen is gefragmenteerd dan wanneer er grote blokken van de beschikbare ruimte .
RAM

Het type computergeheugen dat wordt beïnvloed door fragmentatie heet RAM of Random Access Memory . Dynamic Random Access Memory of DRAM , is de meest voorkomende vorm van RAM -geheugen . Het andere type heet Static Random Access Memory , of SRAM . SRAM is de snelste van de twee , maar het is beduidend duurder dan DRAM , waardoor het minder populair van de twee . RAM-geheugen wordt ook wel aangeduid als het hoofdgeheugen .