In tegenstelling tot de eerste Lytro – een vreemd, buisvormig apparaatje – lijkt de Illum op een gewone spiegelreflexcamera, met behoorlijk grote lens.
Onder die forse maar stijlvolle behuizing zit een zogenoemde lichtveldcamera. Kort gezegd maakt deze niet alleen een opname van licht, zoals normale camera’s doen, maar meet de camera ook de richting van het licht.
Daardoor wordt het mogelijk om achteraf nog scherp te stellen. Fotografeer je bijvoorbeeld een bosje bloemen op de voorgrond met een schilderij op de achtergrond, dan kun je na het maken van de foto nog kiezen welke van de twee objecten je in focus wilt hebben. Ook is het achteraf nog mogelijk om het diafragmagetal aan te passen, waardoor meer of minder objecten tegelijk in focus worden getoond.
De lichtveldcamera maakt het ook mogelijk om beelden in 3d te bekijken (met bijbehorend brilletje) en om het perspectief van foto’s licht te bewegen. In onderstaand voorbeeld kan door te klikken worden scherpgesteld, terwijl het door te slepen mogelijk is om het perspectief te veranderen:
Bij het zien van dit technologische snufje worden veel mensen spontaan enthousiast. De techniek van Lytro is indrukwekkend en in tegenstelling tot de eerste versie van de camera werkt de Illum goed.
Om de lens van de camera zitten twee ringen. Eén wordt gebruikt om te zoomen en de ander om het focusgebied te verleggen. Op het touchscreen van de camera wordt een ‘dieptehulp’ geboden, die door middel van blauwe en oranje tinten aanduidt waar de focus van de Illum op ligt.
Oefenen
Het is behoorlijk wennen om hier goed gebruik van te maken. Foto’s van de lichtveldcamera slagen vooral goed als er objecten dichtbij in focus zijn (in blauw aangeduid op het scherm) én ver weg (in oranje aangeduid). Er is enige oefening nodig om dit voor elkaar te krijgen.
Door de bijzondere aspecten van de Lytro Illum is de kwaliteit van de foto’s niet echt uit te drukken in megapixels. In plaats daarvan heeft de Illum een sensor van 40 ‘megaray’. Als je foto’s exporteert naar een jpeg-bestand zijn zijn ze 4 megapixels groot, maar om achteraf scherp te stellen slaat de Lytro-camera nog veel meer informatie over een afbeelding op. Daardoor zijn foto’s van de Illum ook behoorlijk groot: rond de 60 MB per stuk.
De foto’s kunnen worden geïmporteerd in speciale software van Lytro zelf, waar vervolgens kan worden scherpgesteld en een plaat kan worden gekozen. Ook is het hier mogelijk om video’s samen te stellen waarin een foto op meerdere manieren wordt getoond, zoals hieronder:
Software
Het importeren van foto’s duurt erg lang. Op een Macbook Pro kostte dit bijna een minuut per foto, dus als je een grote hoeveelheid foto’s hebt gemaakt dan staat ook een lange wachttijd op het programma. Voor het scherpstellen en maken van aanpassingen aan de witbalans van foto’s voldoet de software vervolgens prima.
Bij het maken van een filmpje zijn meerdere standaardeffecten beschikbaar die kunnen worden toegepast op foto’s, waardoor bijvoorbeeld langzaam op één deel van de foto wordt gefocust, of de hele afbeelding wordt in- of uitgezoomd. De manier waarop deze effecten worden toegepast is echter niet erg intuïtief. Wel kan de Lytro-software automatisch een video maken, die doorgaans al aardig effectief is.
De interactiviteit die mogelijk is bij Lytro-foto’s zorgt ervoor dat het vooral leuk is om gemaakte afbeeldingen te delen via internet. Op de site van Lytro kunnen interactieve foto’s worden geplaatst. Mensen die de foto’s bekijken kunnen vervolgens zelf scherpstellen en het perspectief veranderen.
De Illum heeft een 30-250mm lens met 8x optische zoom. De camera kan prima overweg met verschillende soorten licht en biedt naast automatische presets veel handmatige instellingen, zoals de iso-waarde, sluitertijd en witbalans. De navigatie op het touchscreen is niet altijd even handig, maar als je er eenmaal aan gewend bent biedt de Illum wel veel mogelijkheden.
Kwaliteit
Toch is de fotokwaliteit uiteindelijk niet echt geweldig. Kleuren worden over het algemeen nauwkeurig vastgelegd, maar er gaan door de relatief lage resolutie van de foto’s wel vrij veel details verloren. Lytro zelf erkent ook dat de Illum nooit een goede spiegelreflex (of zelfs compactcamera) zou kunnen vervangen, maar moet worden gezien als toevoeging.
Daarbij staat de prijs van 1599 euro wel in de weg. Alleen professionele fotografen zullen het zich kunnen veroorloven om de Illum als extraatje aan te schaffen.
Bijkomend probleem is dat de Illum in lang niet alle situaties even handig is. Het achteraf scherpstellen is alleen leuk als er ook daadwerkelijk meerdere focuspunten beschikbaar zijn in een foto.
Maak je een foto van een landschap, dan is alles doorgaans tegelijk in focus en voegt de Lytro dus niets toe. Bij portretten heb je doorgaans ook niet de behoefte om de achtergrond in focus te hebben terwijl het gezicht wazig is. In deze situaties maak je met de Lytro Illum een foto in relatief lage kwaliteit.
Conclusie
Het apparaat is uiteindelijk vooral een interessant experiment, dat grotendeels slaagt. De technologie van Lytro was tot voor kort alleen in enorm dure en grote laboratoriumopstellingen te gebruiken. Het feit dat een camera van minder dan één kilo nu kan worden ingezet om hetzelfde resultaat te bereiken, is indrukwekkend.
Voor de gemiddelde consument zal de techniek echter pas interessant worden als hij kan worden geïntegreerd in kleinere en vooral goedkopere camera’s. Wanneer Lytro zijn technologie in een smartphonecamera weet te proppen, zal de fotografie pas écht op zijn kop worden gezet.