* Cloudgebaseerde platforms: Dit is steeds meer de dominante aanpak. Grote cloudproviders zoals AWS, Azure en Google Cloud Platform (GCP) hosten veel ERP-systemen. Dit biedt schaalbaarheid, toegankelijkheid en lagere infrastructuurkosten voor bedrijven.

* On-premises platforms: Sommige bedrijven kiezen er nog steeds voor om hun ERP-systemen op hun eigen servers binnen hun fysieke infrastructuur te hosten. Dit biedt meer controle, maar vereist aanzienlijke investeringen in hardware, software en IT-personeel.

* Hybride platforms: Deze oplossingen combineren aspecten van zowel cloudgebaseerde als lokale implementaties. Bepaalde delen van het ERP-systeem bevinden zich mogelijk in de cloud, terwijl andere op de eigen servers van het bedrijf blijven. Deze aanpak balanceert controle en flexibiliteit.

Naast het hostingmodel kan de *onderliggende architectuur* van het ERP-platform zelf variëren. Dit omvat:

* Verschillende programmeertalen: Verschillende ERP's worden gebouwd met behulp van verschillende programmeertalen (Java, .NET, Python, enz.), afhankelijk van de leverancier en het tijdstip van creatie.

* Databases: ERP's zijn sterk afhankelijk van databases (Oracle, SQL Server, MySQL, PostgreSQL, enz.) om grote hoeveelheden gegevens op te slaan en te beheren.

* Applicatieservers: Deze beheren en voeren de ERP-applicatie zelf uit. De specifieke applicatieserver die wordt gebruikt, zou opnieuw afhangen van de leverancier en de algehele architectuur.

Samenvattend bestaat er niet één ‘platform’ voor ERP. De keuze hangt sterk af van de bedrijfsvereisten, het budget, de IT-mogelijkheden en de specifieke ERP-leverancier. Cloudgebaseerde platforms worden echter steeds gangbaarder.