1. Codering: Dit is de eerste fase waarin sensorische informatie uit de omgeving wordt omgezet in een formaat dat de hersenen kunnen begrijpen en verwerken. Hierbij wordt relevante informatie geselecteerd en vertaald naar een neurale code. Er bestaan ​​verschillende soorten codering, zoals visueel, akoestisch en semantisch.

2. Opslag: Eenmaal gecodeerd, moet informatie worden opgeslagen om later te kunnen worden opgehaald. Deze opslag kan tijdelijk zijn (kortetermijngeheugen) of langdurig (langetermijngeheugen). Verschillende geheugensystemen verwerken verschillende soorten informatie en hebben verschillende capaciteiten en duur.

3. Ophalen: Dit is het proces waarbij toegang wordt verkregen tot opgeslagen informatie en deze weer in het bewuste bewustzijn wordt gebracht. Het ophalen kan moeiteloos (automatisch) zijn of een bewuste inspanning vereisen (gecontroleerd). De effectiviteit van het ophalen hangt af van factoren zoals de sterkte van het geheugenspoor en de beschikbare aanwijzingen voor het ophalen.

Binnen deze drie kernprocessen zijn verschillende subprocessen van belang:

* Let op: Dit is een cruciale poortwachter, die selecteert welke informatie verder wordt gecodeerd en verwerkt. Selectieve aandacht stelt ons in staat ons te concentreren op specifieke stimuli terwijl we andere negeren. Verdeelde aandacht stelt ons in staat meerdere informatiebronnen tegelijkertijd te verwerken, hoewel de prestaties er vaak onder lijden in vergelijking met gerichte aandacht.

* Perceptie: Het gaat hierbij om het interpreteren van zintuiglijke informatie en het begrijpen ervan. Het gaat verder dan eenvoudige codering en integreert sensorische input met voorkennis en verwachtingen om een ​​betekenisvolle weergave van de wereld te construeren.

* Werkgeheugen: Dit is een tijdelijk opslag- en verwerkingssysteem dat informatie actief manipuleert, waardoor we complexe cognitieve taken kunnen uitvoeren, zoals probleemoplossing en redeneren. Het verschilt van het kortetermijngeheugen, dat eenvoudigweg een tijdelijke bewaarruimte is.

* Langetermijngeheugen: Dit is een enorme opslagplaats van informatie, die verschillende soorten geheugen omvat, waaronder episodisch (persoonlijke gebeurtenissen), semantisch (algemene kennis) en procedureel (vaardigheden en gewoonten). Consolidatie is het proces waarbij informatie wordt overgedragen van het kortetermijn-/werkgeheugen naar het langetermijngeheugen.

* Besluitvorming: Dit omvat het evalueren van opties en het selecteren van een handelwijze. Er bestaan ​​verschillende modellen, variërend van eenvoudige heuristieken tot complexere besluitvormingsstrategieën.

* Probleemoplossing: Dit omvat het identificeren van een doel, het formuleren van een plan om dit te bereiken en het uitvoeren van dat plan. Dit proces omvat vaak het overwinnen van obstakels en het gebruiken van verschillende strategieën om tot een oplossing te komen.

Deze processen zijn niet altijd lineair; ze werken dynamisch samen en beïnvloeden elkaar gedurende de hele informatieverwerkingscyclus. Het informatieverwerkingsperspectief benadrukt ook de beperkingen van onze cognitieve systemen, zoals de beperkte verwerkingscapaciteit en de vatbaarheid voor fouten. Het begrijpen van deze beperkingen is cruciaal voor het ontwerpen van systemen en interfaces die gebruiksvriendelijker en effectiever zijn.