* Complexiteit: Systeemsoftware is ongelooflijk complex. De enorme hoeveelheid code, op elkaar inwerkende modules en diverse functionaliteiten maken het ongelooflijk moeilijk om het gedrag van het hele systeem volledig te begrijpen en te verifiëren. Deze complexiteit creëert mogelijkheden om subtiele fouten te verbergen, zelfs na uitgebreid testen.

* Onderliggende hardwarebeperkingen: Systeemsoftware werkt rechtstreeks samen met hardware. Beperkingen of eigenaardigheden in de onderliggende hardware kunnen de software blootstellen aan kwetsbaarheden die moeilijk puur softwarematig te verhelpen zijn. Een zwakte in de manier waarop de CPU omgaat met geheugentoegang kan bijvoorbeeld worden uitgebuit, zelfs met perfect geschreven code.

* Gelijktijdigheidsproblemen: Moderne systemen zijn sterk afhankelijk van gelijktijdige processen en threads. Het beheren van gelijktijdige toegang tot gedeelde bronnen (zoals geheugen of bestanden) is notoir moeilijk. Fouten in synchronisatiemechanismen, raceomstandigheden en impasses zijn veelvoorkomende inherente fouten die kunnen leiden tot systeeminstabiliteit, crashes of beveiligingsproblemen.

* Onvolledige of dubbelzinnige specificaties: Als de initiële ontwerpspecificaties voor de systeemsoftware onvolledig, dubbelzinnig of inconsistent zijn, is de kans groot dat de resulterende code inherente gebreken bevat. Deze fouten worden mogelijk pas zichtbaar als de software op onvoorspelbare manieren wordt geïmplementeerd en gebruikt.

* Beveiligingsoverwegingen hebben geen prioriteit: Als beveiliging geen primaire zorg was tijdens de ontwerp- en ontwikkelingsfasen, zou de resulterende software inherente kwetsbaarheden kunnen hebben die later moeilijk te verhelpen zijn. Dit is vooral problematisch voor systeemsoftware, omdat een compromis verstrekkende gevolgen kan hebben.

* Verouderde code en technische schulden: Oudere systeemsoftware bevat vaak 'technische schulden':code die werkt, maar inefficiënt, slecht gedocumenteerd of moeilijk te begrijpen is. Dit kan het vermogen belemmeren om inherente gebreken te identificeren en te corrigeren. Het refactoren of herschrijven van dergelijke code is vaak een enorme onderneming.

Voorbeelden van manifestaties:

* Bufferoverflows: Een klassiek voorbeeld waarbij slecht geheugenbeheer tot kwetsbaarheden leidt.

* Raceomstandigheden: Twee of meer processen die gelijktijdig toegang hebben tot gedeelde gegevens en deze manipuleren, wat tot onvoorspelbare resultaten leidt.

* Denial-of-service-kwetsbaarheden: Exploits die een systeem onbruikbaar maken, vaak als gevolg van ontwerpfouten die niet goed omgaan met de uitputting van hulpbronnen.

* Escalatie van rechten: Gebreken waardoor een gebruiker met lagere rechten verhoogde toegang tot het systeem kan krijgen.

Het aanpakken van inherente fouten vereist vaak een fundamentele heroverweging van de architectuur en het ontwerp van het systeem, in plaats van simpelweg individuele bugs op te lossen. Het is vaak een kostbaar en tijdrovend proces, wat het belang van een rigoureus ontwerp en grondig testen vanaf het allereerste begin benadrukt.