* Verzendvertraging: Dit is de tijd die nodig is om alle bits van een pakket op het transmissiemedium te plaatsen. Grotere pakketten hebben meer bits en dus een langere transmissievertraging. Dit is een dominante factor, vooral op verbindingen met een lagere bandbreedte.

* Propagatievertraging: Dit is de tijd die het signaal nodig heeft om van de zender naar de ontvanger te reizen. Dit is onafhankelijk van de pakketgrootte; het hangt af van de afstand en de snelheid van het transmissiemedium (bijvoorbeeld de lichtsnelheid in glasvezel).

* Vertraging in wachtrij: Dit is de tijd die een pakket wacht in wachtrijen bij routers langs het pad. Grotere pakketten kunnen de wachtrij van een router langere tijd in beslag nemen, waardoor de wachtrijvertraging mogelijk toeneemt, vooral als de wachtrij overbelast is. Sommige wachtrijalgoritmen kunnen echter prioriteit geven aan kleinere pakketten.

* Vertraging bij verwerking: Dit is de tijd die routers nodig hebben om de header van het pakket te verwerken en de volgende hop te bepalen. Hoewel dit niet direct evenredig is met de grootte, kunnen zeer grote pakketten de verwerkingstijd marginaal verlengen.

Samengevat: Hoewel de voortplantingsvertraging onafhankelijk is van de pakketgrootte, nemen de transmissie- en mogelijke wachtrijvertragingen toe met de pakketgrootte. Daarom ervaren grotere pakketten over het algemeen een langere end-to-end vertraging, vooral in scenario's met beperkte bandbreedte of hoge netwerkcongestie. De mate waarin de pakketgrootte de totale vertraging beïnvloedt, hangt echter af van de netwerkomstandigheden en de relatieve bijdrage van elke vertragingscomponent.