Hier is een overzicht van hun belangrijkste kenmerken:

* Geen gebruikersinterface: Ze hebben geen grafische gebruikersinterface (GUI) of opdrachtregelinterface (CLI) waarvoor gebruikersinvoer vereist is.

* Uitvoering op de achtergrond: Ze draaien autonoom op de achtergrond. De gebruiker is zich mogelijk niet eens bewust van het bestaan ​​ervan, tenzij er iets misgaat (bijvoorbeeld een foutmelding).

* Geautomatiseerde taken: Ze voeren vooraf gedefinieerde taken uit, zoals systeemonderhoud, gegevensverwerking, netwerkbewerkingen of geplande back-ups.

* Getriggerde uitvoering: Ze kunnen worden gestart door gebeurtenissen zoals het opstarten van het systeem, getimede gebeurtenissen (cron-taken in Unix-achtige systemen, geplande taken in Windows) of door andere processen.

* Minimale of geen output: Ze kunnen uitvoer naar logbestanden produceren, maar tijdens de uitvoering geven ze doorgaans geen informatie rechtstreeks op het scherm van de gebruiker weer.

Voorbeelden van niet-interactieve processen:

* Systeemdaemons: Dit zijn achtergrondprocessen die essentiële systeemdiensten leveren (bijvoorbeeld `syslogd` voor loggen, `sshd` voor SSH-verbindingen, `crond` voor geplande taken).

* Achtergrondbanen: Taken worden gestart vanaf de opdrachtregel met opties om op de achtergrond te worden uitgevoerd (zoals het gebruik van `&` in Unix-achtige shells).

* Geplande taken: Processen die automatisch op bepaalde tijden of intervallen worden geactiveerd door de planner van het besturingssysteem.

* Batchverwerkingstaken: Grootschalige gegevensverwerkingstaken die worden uitgevoerd zonder tussenkomst van de gebruiker.

* Netwerkdiensten: Processen die netwerkverbindingen en communicatie afhandelen (bijvoorbeeld webservers, databaseservers).

In tegenstelling tot niet-interactieve processen zijn er interactieve processen, die directe gebruikersinvoer vereisen en directe feedback geven via een gebruikersinterface. Voorbeelden hiervan zijn webbrowsers, teksteditors en games.