Kwalitatieve methoden:

* Inhoudsanalyse: Dit omvat het systematisch analyseren van het transcript of de opname van de presentatie om terugkerende thema's, patronen van taalgebruik (bijvoorbeeld formaliteit, toon, woordenschat) en de reacties van de spreker (verbaal en non-verbaal) op specifieke delen van de presentatie (bijvoorbeeld vragen en antwoorden, visuele hulpmiddelen, betrokkenheid van het publiek) te identificeren. Je zou zoeken naar veranderingen in hun spreeksnelheid, volume, toonhoogte, pauzes en de inhoud van hun opmerkingen in relatie tot verschillende presentatiesegmenten.

* Retorische analyse: Dit richt zich op de overtuigende strategieën die door de spreker worden gebruikt. Er wordt onderzocht hoe de spreker zijn taalgebruik en voordracht aanpast op basis van de inhoud en het gewenste effect op het publiek. Hoe verandert hun toon bijvoorbeeld bij het bespreken van complexe gegevens versus een meeslepende anekdote?

* Kwalitatieve codering: Dit omvat het toewijzen van codes of labels aan segmenten van de presentatie op basis van waarneembaar gedrag en contextuele factoren. U kunt bijvoorbeeld voorbeelden van nervositeit, zelfvertrouwen, interactie met het publiek, gebruik van humor, enz. coderen in relatie tot het specifieke element van de presentatie (bijvoorbeeld 'Reageren op een uitdagende vraag', 'Een grafiek beschrijven', 'Een nieuw concept introduceren').

* Observatie en veldnotities: Als u bij de presentatie aanwezig bent, zijn gedetailleerde veldnotities van cruciaal belang. Deze aantekeningen geven de lichaamstaal, gezichtsuitdrukkingen en algemene houding van de spreker weer als reactie op de verschillende elementen van de presentatie. Dit is met name handig voor het vastleggen van nuances die in een opname mogelijk gemist worden.

Kwantitatieve methoden:

* Spraakanalysesoftware: Tools zoals Praat of ELAN kunnen aspecten van de stem van de spreker analyseren, waaronder toonhoogte, intensiteit, duur van pauzes en spreeksnelheid. Dit maakt objectieve meting mogelijk van hoe deze vocale kenmerken veranderen als reactie op verschillende delen van de presentatie.

* Tellen en frequentieanalyse: U kunt het aantal keren dat specifiek gedrag voorkomt (bijvoorbeeld het aantal keren dat de spreker oogcontact maakt, handgebaren gebruikt of pauzeert) tijdens verschillende fasen van de presentatie tellen.

* Doelgroepreactiestatistieken (indien beschikbaar): Als u gegevens heeft uit publieksenquêtes, opiniepeilingen of het bijhouden van de betrokkenheid tijdens de presentatie (bijvoorbeeld aandachtsniveaus op basis van eye-tracking), kunt u deze in verband brengen met de reactie van de spreker in verschillende segmenten.

Het combineren van kwalitatieve en kwantitatieve methoden:

De meest robuuste analyse zal doorgaans zowel kwalitatieve als kwantitatieve methoden integreren. U kunt bijvoorbeeld kwalitatieve codering gebruiken om de antwoorden van de spreker op verschillende presentatie-elementen te categoriseren en vervolgens kwantitatieve analyse gebruiken om de frequentie van verschillende categorieën te bepalen. Deze benadering met gemengde methoden biedt een rijker inzicht in het gedrag van de spreker en de relatie ervan met de structuur en inhoud van de presentatie.

De specifieke methode of combinatie van methoden die u kiest, is afhankelijk van de onderzoeksvraag, de beschikbare gegevens (opname, transcriptie, doelgroepgegevens) en de beschikbare bronnen.