| Er is geen enkele, gemakkelijk te formuleren ‘resolutie’ in Saki’s ‘Open Window’. Het verhaal gaat meer over de verontrustende gevolgen van een zorgvuldig opgebouwd bedrog dan over een keurig, vastgebonden einde. In plaats van een resolutie in de traditionele zin eindigt het verhaal met:
* De goedgelovigheid van de heer Nuttel in kaart brengen: Het verhaal benadrukt de sociale onhandigheid van meneer Nuttel en de neiging om het schandalige verhaal van Vera te geloven. De "resolutie" is de onthulling van Vera's verzonnen verhaal en de blijvende impact van haar bedrog op meneer Nuttel. Hij vertrekt volkomen beschaamd en gestoord.
* Een focus op Vera's manipulatieve vaardigheden: De ‘resolutie’ van het verhaal zou ook kunnen worden gezien als een demonstratie van Vera’s triomfantelijke manipulatie van de heer Nuttel. Ze gebruikt met succes haar verbeeldingskracht en vertelvermogen om een angstaanjagende ervaring voor hem te creëren.
* Het ontbreken van een definitief antwoord: Uiteindelijk kennen we de *waarheid* niet over de gebeurtenissen die Vera beschrijft. Het verhaal laat dit bewust dubbelzinnig. De ‘resolutie’ is het aanhoudende ongemak en het besef van de lezer van hoe gemakkelijk een verhaal, hoe ongelooflijk ook, iemand kan beïnvloeden.
Kortom, de ‘resolutie’ is het verontrustende hoogtepunt van de ervaring van de heer Nuttel en het begrip van de lezer van de kracht van het verhaal en de kwetsbaarheid van de werkelijkheid zoals waargenomen door een naïef individu. Er is geen eenduidig probleem opgelost of conflict beslecht; het einde is een bewijs van de effectiviteit van het verhaal bij het creëren van een bepaald soort psychologische spanning. |
