* Enkele afstand: De lijnen zijn zo dicht mogelijk bij elkaar geplaatst, met slechts één lijnhoogte die ze scheidt. Dit is de meest compacte optie.

* 1,5 afstand (of anderhalve afstand): Elke regel heeft een tussenruimte van 1,5 keer de hoogte van het lettertype. Dit is een goed compromis tussen leesbaarheid en ruimtebesparing. Het wordt vaak gebruikt voor academische papers.

* Dubbele afstand: De lijnen zijn tweemaal zo hoog als het lettertype geplaatst. Dit zorgt voor voldoende ruimte tussen de regels, waardoor de tekst zeer gemakkelijk te lezen is en gemakkelijk te bewerken en te annoteren is. Vaak voorkomend in academische artikelen en manuscripten.

* Meerdere spaties (bijvoorbeeld drievoudige spatiëring): Vergelijkbaar met dubbele spatiëring, maar met nog meer ruimte tussen de regels. Zelden gebruikt, behalve voor zeer specifieke opmaakbehoeften.

* Aangepaste afstand (of nauwkeurige afstand): Bij veel tekstverwerkers kunt u de exacte afstand opgeven in punten of andere maateenheden. Dit geeft u de meeste controle, maar vereist meer technisch inzicht.

* Uitgevulde spatiëring: Hoewel het niet strikt een regelafstand *type* is, beïnvloedt uitgevulde tekst de spatiëring *binnen* elke regel om de woorden gelijkmatig over de breedte te verdelen. Dit kan op subtiele wijze de verticale afstand beïnvloeden, afhankelijk van hoe het is geïmplementeerd.

De beste regelafstand hangt af van het doel van het document, de leesbaarheidsvereisten en het algehele ontwerp.