* Symmetrische multiprocessing (SMP): Dit is het meest voorkomende type. Meerdere CPU's delen hetzelfde geheugen en dezelfde I/O-bussen en werken samen aan taken. Het besturingssysteem beheert de taakverdeling tussen de CPU's. Dit biedt een goede schaalbaarheid en programmeergemak (in tegenstelling tot complexere methoden).

* Asymmetrische multiprocessing (AMP): In deze architectuur heeft elke CPU een specifieke rol of reeks taken. Eén CPU kan worden toegewezen aan I/O, terwijl andere de berekeningen uitvoeren. Deze aanpak is tegenwoordig minder gebruikelijk, omdat SMP voor de meeste toepassingen flexibeler en efficiënter is.

* Multi-coreprocessors: Hoewel ze vaak worden gegroepeerd onder multiprocessing, zijn multi-coreprocessors technisch gezien een *enkele* fysieke processor met meerdere verwerkingskernen (CPU's) op één enkele chip. Deze kernen delen bronnen zoals cache, maar maken nog steeds parallelle verwerking mogelijk. Moderne computers zijn vaak voorzien van multi-coreprocessors, die bijdragen aan de algehele multiverwerkingscapaciteit van het systeem.

Belangrijkste voordelen van multiprocessing:

* Verhoogde verwerkingskracht: Meerdere CPU's kunnen meer taken tegelijkertijd verwerken, wat leidt tot snellere algehele prestaties, vooral voor rekenintensieve applicaties.

* Verbeterd reactievermogen: Het systeem kan sneller reageren op gebruikersverzoeken en achtergrondtaken.

* Verbeterde betrouwbaarheid: Als één CPU uitvalt, kan het systeem vaak blijven werken met de overige CPU's (afhankelijk van de architectuur en het softwareontwerp).

* Schaalbaarheid: Er kunnen indien nodig meer CPU's worden toegevoegd om de verwerkingskracht te vergroten.

In het kort: Een multiprocessingsysteem gebruikt meerdere CPU's om instructies gelijktijdig uit te voeren, wat resulteert in snellere en efficiëntere berekeningen. Het is een kernkenmerk van moderne krachtige computersystemen, servers en zelfs veel desktop- en laptopcomputers vanwege de prevalentie van multi-coreprocessors.