De belangrijkste kenmerken van een 3D-omgeving zijn onder meer:

* Driedimensionale coördinaten: Objecten worden gepositioneerd en gedefinieerd met behulp van X-, Y- en Z-coördinaten, die respectievelijk de breedte, hoogte en diepte vertegenwoordigen.

* Perspectief- en diepteaanwijzingen: Technieken als perspectiefprojectie, schaduw en textuur worden gebruikt om de illusie van diepte en afstand te creëren. Objecten die verder weg zijn, lijken kleiner en minder gedetailleerd.

* Belichting en schaduwen: Realistische verlichtingsmodellen simuleren hoe licht interageert met objecten, waardoor schaduwen en hooglichten ontstaan ​​die bijdragen aan het gevoel van realisme en diepte.

* 3D-modellen: Objecten in de omgeving worden weergegeven door 3D-modellen, dit zijn digitale representaties van hun vorm en uiterlijk.

* Interactiviteit (vaak): Veel 3D-omgevingen maken gebruikersinteractie mogelijk, zoals navigeren door de ruimte, objecten manipuleren of interactie hebben met andere elementen in de omgeving.

Voorbeelden van 3D-omgevingen zijn onder meer:

* Videogames: Veel videogames maken gebruik van 3D-omgevingen om spelers onder te dompelen in virtuele werelden.

* Virtual reality (VR) en augmented reality (AR)-toepassingen: Deze technologieën zijn sterk afhankelijk van 3D-omgevingen om meeslepende ervaringen te creëren.

* Architectonische visualisaties: Architecten gebruiken 3D-omgevingen om realistische representaties van gebouwen en ruimtes te creëren.

* Medische simulaties: Artsen en medische studenten gebruiken 3D-omgevingen om procedures te oefenen en de anatomie te begrijpen.

* Wetenschappelijke simulaties: Wetenschappers gebruiken 3D-omgevingen om complexe systemen te modelleren en visualiseren.

In essentie is een 3D-omgeving een digitale weergave van een driedimensionale ruimte die voor een breed scala aan toepassingen kan worden gebruikt, van entertainment tot educatie en wetenschappelijk onderzoek.