Hier volgt een overzicht van wat dat betekent in verschillende contexten:

* Cijfers: In plaats van een getal als "123" als een enkele entiteit op te slaan, zou het worden opgesplitst in individuele cijfers en vervolgens zou elk cijfer worden weergegeven door een binaire code (een reeks bits).

* Tekst: Tekens (letters, cijfers, symbolen) worden weergegeven door numerieke codes (zoals ASCII of Unicode). Elke code wordt vervolgens opgeslagen als een binair getal (een reeks bits).

* Afbeeldingen: Afbeeldingen zijn opgebouwd uit pixels. De kleur van elke pixel wordt weergegeven door numerieke waarden (bijvoorbeeld rode, groene en blauwe componenten), die vervolgens worden opgeslagen als binaire getallen.

* Audio: Geluid wordt weergegeven als een golfvorm. Deze golfvorm wordt met regelmatige tussenpozen gesampled, en elke sample is een numerieke waarde die de amplitude van het geluid op dat moment vertegenwoordigt. Deze numerieke waarden worden vervolgens opgeslagen als binaire getallen.

* Video: Video is in wezen een reeks afbeeldingen (frames) en audio. Elk frame wordt behandeld als een afbeelding en de audio zoals hierboven beschreven.

Het voordeel van het opslaan van gegevens in de kleinste delen is:

* Flexibiliteit: Het maakt efficiënte manipulatie en verwerking van gegevens op bitniveau mogelijk. Bits kunnen eenvoudig worden gecombineerd en herschikt om verschillende bewerkingen uit te voeren.

* Efficiëntie: Het leidt vaak tot compactere opslag omdat u alleen de essentiële informatie opslaat.

* Universaliteit: Het biedt een gemeenschappelijke basis voor het weergeven van alle soorten gegevens, ongeacht hun aard (cijfers, tekst, afbeeldingen, enz.). De computer kan het allemaal verwerken via dezelfde onderliggende mechanismen.

Daarentegen lijkt het opslaan van gegevens in grotere, geaggregeerde brokken intuïtiever, maar is het minder efficiënt en minder flexibel voor complexe computertaken. De kleinste onderdelen – de bits – zijn de bouwstenen waarop alle andere datastructuren zijn gebouwd.