Verschillende multimediaformaten gebruiken verschillende decompressietechnieken. Bijvoorbeeld:

* Video: Videocodecs zoals H.264, H.265 (HEVC) en VP9 gebruiken geavanceerde algoritmen om videostreams te decomprimeren en frames uit gecomprimeerde gegevens te reconstrueren. Dit omvat het voorspellen van frames, het decoderen van bewegingsvectoren en het interpoleren van ontbrekende informatie.

* Audio: Audiocodecs zoals MP3, AAC en FLAC gebruiken hun eigen methoden om audiogegevens te decomprimeren, waarbij de oorspronkelijke golfvorm (of een benadering daarvan) wordt hersteld uit een gecomprimeerde weergave.

* Afbeeldingen: Afbeeldingsformaten zoals JPEG, PNG en GIF gebruiken verschillende compressietechnieken en vereisen dus verschillende decompressie-algoritmen. JPEG maakt bijvoorbeeld gebruik van een compressiemethode met verlies, wat betekent dat sommige gegevens tijdens de compressie worden weggegooid en tijdens decompressie niet perfect kunnen worden hersteld. PNG maakt gebruik van compressie zonder verlies, wat betekent dat een perfecte reconstructie van de originele afbeelding mogelijk is.

Het decompressieproces vereist doorgaans:

* Een decoder: Een stukje software of hardware dat het specifieke gebruikte compressie-algoritme begrijpt. Deze decoder neemt de gecomprimeerde gegevens als invoer en past de nodige stappen toe om de originele gegevens te reconstrueren.

* Computationele bronnen: Decompressie, vooral voor video met een hoge resolutie of grote afbeeldingen, kan rekenintensief zijn. De vereiste verwerkingskracht zal variëren afhankelijk van het compressiealgoritme en de grootte van de gegevens die worden gedecomprimeerd.

Kortom, decompressie is de cruciale tegenhanger van compressie, waardoor we toegang krijgen tot en gebruik kunnen maken van de multimedia-inhoud die kleiner en efficiënter is gemaakt voor opslag en verzending.