1. Relationele databases (bijvoorbeeld MySQL, PostgreSQL, SQL Server):

* Tabellen: Gegevens worden opgeslagen in tabellen, die in wezen tweedimensionale rasters zijn met rijen (records) en kolommen (velden of attributen). Elke rij vertegenwoordigt een enkele entiteit (bijvoorbeeld een klant, een product) en elke kolom vertegenwoordigt een specifiek kenmerk van die entiteit (bijvoorbeeld klant-ID, naam, adres).

* Relaties: Tabellen zijn gekoppeld via relaties (bijvoorbeeld één-op-één, één-op-veel, veel-op-veel) op basis van gedeelde kolommen (sleutels). Dit maakt het efficiënt opvragen en ophalen van gerelateerde informatie mogelijk.

* Schema: Een formele beschrijving van de databasestructuur, inclusief tabelnamen, kolomnamen, gegevenstypen, beperkingen (bijvoorbeeld primaire sleutels, externe sleutels) en relaties.

2. NoSQL-databases (bijvoorbeeld MongoDB, Cassandra, Redis):

* Collecties (documenten): NoSQL-databases organiseren gegevens vaak in verzamelingen documenten. Een document is een flexibele, zichzelf beschrijvende gegevenseenheid, vaak weergegeven in JSON- of XML-indeling. In tegenstelling tot relationele databases is er geen rigide schema; documenten binnen een collectie kunnen verschillende structuren hebben.

* Sleutelwaardewinkels: Sommige NoSQL-databases zijn sleutel-waarde-winkels, waar gegevens zijn georganiseerd als een verzameling sleutel-waarde-paren. De sleutel wordt gebruikt om snel de bijbehorende waarde op te halen.

* Grafische databases (bijvoorbeeld Neo4j): Gegevens worden weergegeven als knooppunten en relaties tussen knooppunten. Dit is vooral handig voor het weergeven van complexe, onderling verbonden gegevens.

* Winkels met brede kolommen (bijvoorbeeld Cassandra): Gegevens zijn georganiseerd in rijen en kolommen, maar met een grotere nadruk op het verwerken van grote hoeveelheden gegevens met hoge beschikbaarheid.

3. Platte bestanden (bijvoorbeeld CSV, TXT):

* Rijen en kolommen: Net als bij relationele databases zijn gegevens gerangschikt in rijen en kolommen. Er is echter geen formeel schema en relaties tussen gegevens moeten extern worden afgeleid of beheerd.

* Scheidingstekens: Gegevens binnen een rij worden vaak gescheiden door scheidingstekens (bijvoorbeeld komma's in CSV-bestanden).

4. XML- en JSON-bestanden:

* Hierarchische structuur: Gegevens worden weergegeven met behulp van een hiërarchische structuur van tags (XML) of sleutel-waardeparen (JSON). Dit maakt geneste en complexe datastructuren mogelijk. Het is gebruikelijk om deze indelingen te gebruiken voor configuratiebestanden, web-API's en gegevensuitwisseling.

5. Spreadsheets (bijvoorbeeld Excel):

* Werkbladen en cellen: Gegevens zijn georganiseerd in werkbladen, die elk een raster van cellen bevatten. Elke cel kan één stukje gegevens bevatten (getal, tekst, formule, enz.). Net als bij platte bestanden is er geen afgedwongen schema buiten de impliciete structuur van rijen en kolommen.

6. Datameren:

* Ruwe gegevens: Datameren slaan onbewerkte gegevens op in het oorspronkelijke formaat, zonder enig vooraf gedefinieerd schema of structuur. Dit zorgt voor flexibiliteit en de mogelijkheid om met verschillende gegevenstypen om te gaan. Gegevensorganisatie wordt vaak later geïmplementeerd met behulp van metadata en datacatalogi.

Samenvattend is de organisatie van informatie in een databron sterk afhankelijk van de specifieke technologie en het beoogde gebruik. Het kiezen van de juiste organisatiestructuur is cruciaal voor efficiënt gegevensbeheer, bevraging en analyse.