* Mensen interacteren via abstracties: We hebben geen directe interactie met de hardware (CPU, geheugen, enz.). We hebben een abstractielaag nodig die informatie presenteert en opdrachten accepteert op een manier die we kunnen begrijpen (bijvoorbeeld klikken op knoppen, tekst typen, een scherm aanraken). Software biedt deze abstractie.

* Vertaling is cruciaal: De computer werkt met binaire code (0s en 1s). Menselijke instructies zijn veel complexer en genuanceerder. Software fungeert als tolk en vertaalt onze acties (klikken, toetsaanslagen, spraakopdrachten) naar de binaire code die de computer begrijpt. Omgekeerd vertaalt het de binaire output van de computer naar iets dat we kunnen begrijpen (tekst op een scherm, afbeeldingen, geluiden).

* Hardware is beperkt: Hardware op zichzelf is niet in staat een gebruiksvriendelijke ervaring te bieden. Het vereist software om invoerapparaten te beheren, informatie weer te geven en gebruikersinteracties af te handelen. De hardware zorgt voor de onderliggende mogelijkheden; de software definieert *hoe* deze mogelijkheden worden gebruikt en aan de gebruiker worden gepresenteerd.

* Flexibiliteit en maatwerk: Software maakt aanpasbare en aanpasbare interfaces mogelijk. We kunnen verschillende interfaces hebben (grafisch, opdrachtregel, spraakgestuurd), afhankelijk van de applicatie en gebruikersvoorkeuren. Dit is onmogelijk zonder een programmeerbare tussenlaag.

Kortom, software is de brug die de gebruikerswereld van intuïtieve acties en betekenisvolle gegevens verbindt met de computerwereld van ruwe verwerkingskracht en binaire instructies. Zonder dit zouden we computers niet effectief kunnen gebruiken.