Er bestaat niet één ‘gemeenschappelijke’ procedure, aangezien de praktijken voor softwaredocumentatie sterk variëren, afhankelijk van de omvang, complexiteit, doelgroep en ontwikkelingsmethodologie van het project. Een algemene procedure omvat echter vaak deze stappen:
1. Planning en scope:
* Identificeer uw doelgroep: Wie gaat deze documentatie gebruiken? Ontwikkelaars? Eindgebruikers? Testers? Dit dicteert het niveau van technische details en stijl.
* Definieer het bereik: Voor welke aspecten van de software is documentatie nodig? Installatie, gebruik, API-referentie, probleemoplossing, architectuur, enz.?
* Kies een documentatieformaat: Gaat u een wiki, een statische sitegenerator (bijvoorbeeld Jekyll, Hugo), een speciale documentatietool (bijvoorbeeld Sphinx, Read the Docs) of iets anders gebruiken?
* Stel een stijlgids op: Zorg voor consistentie in terminologie, opmaak en toon.
2. Contentcreatie:
* Verzamel informatie: Verzamel informatie uit verschillende bronnen:broncode, ontwerpdocumenten, bijeenkomsten en interviews met ontwikkelaars.
* Schrijf de documentatie: Dit is het kernproces, waarbij verschillende soorten documentatie worden gemaakt:
* Gebruikershandleidingen: Stapsgewijze instructies voor het gebruik van de software.
* API-documentatie: Gedetailleerde beschrijvingen van functies, klassen en methoden.
* Documentatie van systeemarchitectuur: Een overzicht van het ontwerp en de componenten van de software.
* Installatiehandleidingen: Instructies voor het installeren en instellen van de software.
* Gidsen voor het oplossen van problemen: Help gebruikers veelvoorkomende problemen op te lossen.
* Releaseopmerkingen: Samenvattingen van wijzigingen in elke softwarerelease.
* Gebruik voorbeelden en illustraties: Maak de documentatie begrijpelijker met duidelijke voorbeelden en afbeeldingen (screenshots, diagrammen).
3. Beoordeling en herziening:
* Peerreview: Laat andere ontwikkelaars of technische schrijvers de documentatie controleren op juistheid, volledigheid en duidelijkheid.
* Gebruikerstests: Laat potentiële gebruikers de documentatie testen om verbeterpunten te identificeren.
* Iteratie en revisie: Op basis van feedback de documentatie herzien en bijwerken.
4. Publicatie en onderhoud:
* Publiceer de documentatie: Maak het toegankelijk voor het beoogde publiek (bijvoorbeeld online, in pdf-formaat).
* Versiebeheer: Gebruik een versiebeheersysteem (bijvoorbeeld Git) om wijzigingen bij te houden en verschillende versies van de documentatie te beheren.
* Regelmatige updates: Houd de documentatie up-to-date met softwarereleases en -wijzigingen.
Hulpmiddelen en technologieën:
Er zijn veel hulpmiddelen die hierbij kunnen helpen:
* Versiecontrolesystemen (Git): Houd wijzigingen bij en werk samen aan documentatie.
* Documentatiegeneratoren (Sphinx, JSDoc, Doxygen): Genereer automatisch documentatie op basis van de broncode.
* Wiki-platforms (MediaWiki, Confluence): Samenwerkingsplatforms voor het maken en bewerken van documentatie.
* Statische sitegeneratoren (Jekyll, Hugo): Creëer en beheer websites voor documentatie.
* Markdown-editors: Vereenvoudig het schrijven en opmaken van documentatie.
Belangrijkste principes:
* Nauwkeurigheid: De documentatie moet feitelijk correct zijn.
* Duidelijkheid: Het moet gemakkelijk te begrijpen zijn, ongeacht de technische expertise van de lezer.
* Volledigheid: Het moet alle relevante aspecten van de software omvatten.
* Consistentie: Er moet consistente terminologie, opmaak en stijl worden gebruikt.
* Bruikbaarheid: Het moet gemakkelijk zijn om te navigeren en de informatie te vinden die de gebruiker nodig heeft.
De specifieke procedure zal zich aanpassen aan de behoeften van het project. Voor kleine projecten kan dit informeel zijn, terwijl voor grote projecten formele processen en speciale documentatieteams nodig kunnen zijn. Agile-methodologieën integreren vaak documentatie in de ontwikkelingscyclus, waarbij de nadruk ligt op iteratieve ontwikkeling en continue feedback. |