| Gespecificeerde tijdsplanning, ook wel planning met vaste tijd genoemd of preventieve planning , is een planningsmethode waarbij aan taken specifieke begin- en eindtijden worden toegewezen. Deze tijden zijn vooraf bepaald en de planner zorgt ervoor dat taken op die precieze momenten beginnen en eindigen. In tegenstelling tot andere planningsmethoden die zich kunnen aanpassen op basis van de beschikbaarheid van resources of taakprioriteiten, houdt de gespecificeerde tijdplanning strikt vast aan het vooraf gedefinieerde schema.
Hier is een overzicht van de belangrijkste kenmerken:
* Vooraf bepaald schema: Het schema wordt vooraf gemaakt en wordt niet dynamisch aangepast.
* Vaste begin- en eindtijden: Elke taak krijgt een specifiek tijdslot toegewezen.
* Geen flexibiliteit: Als een taak langer duurt dan de toegewezen tijd, kan deze worden onderbroken of vertraagd, wat mogelijk gevolgen heeft voor andere taken. Er is weinig tot geen ruimte voor aanpassingen op basis van runtime-prestaties.
* Geschikt voor specifieke scenario's: Het is het meest geschikt voor scenario's waarin taken strikte deadlines hebben of een nauwkeurige timing vereisen, zoals realtime systemen, productieprocessen met geautomatiseerde machines of uitzendingsplanning.
Contrast met andere planningsmethoden:
In tegenstelling tot dynamische planningsmethoden (zoals round-robin, op prioriteit gebaseerde planning), reageert gespecificeerde tijdplanning niet op veranderende omstandigheden tijdens de uitvoering. Het is een meer rigide aanpak en is minder aanpasbaar aan onverwachte gebeurtenissen of veranderingen in de taakduur.
Voorbeeld:
Stel je een fabrieksassemblagelijn voor. Aan elke stap van het assemblageproces (bijvoorbeeld lassen, verven, verpakken) kan een specifiek tijdslot binnen het totale productieschema worden toegewezen. Als één stap langer duurt dan verwacht, kan dit het hele proces verstoren, wat de rigiditeit van de gespecificeerde tijdsplanning benadrukt. |
