* Projectgrootte en complexiteit: Bij kleinere, eenvoudigere projecten kan een kleiner percentage aan testen worden besteed (bijvoorbeeld 10-20%), terwijl grotere, complexere projecten met kritische functionaliteiten (bijvoorbeeld medische apparatuur, financiële systemen) gemakkelijk 40-50% of zelfs meer aan testen kunnen besteden.

* Methodologie: Agile-methodologieën hebben de neiging om testen gedurende de gehele ontwikkelingslevenscyclus te integreren, wat leidt tot een meer gedistribueerde, maar potentieel grotere algehele testinspanning. Watervalmethodologieën kennen aan het eind vaak een aparte testfase, maar deze kan mogelijk niet alle problemen dekken.

* Risicotolerantie: Projecten met een hoge risicotolerantie besteden mogelijk minder aandacht aan testen, terwijl projecten met een lage risicotolerantie (bijvoorbeeld veiligheidskritische systemen) zwaar zullen investeren in testen.

* Testtypen: De gebruikte soorten testen (eenheid, integratie, systeem, gebruikersacceptatie, prestaties, beveiliging, enz.) hebben een aanzienlijke invloed op de tijdsbesteding. Uitgebreider testen duurt uiteraard langer.

* Automatisering: Het niveau van testautomatisering heeft grote invloed op de duur. Hoge automatisering vermindert de handmatige testtijd, waardoor het totale percentage mogelijk daalt.

Hoewel sommige bronnen een bereik van 20-30% als algemene richtlijn suggereren, is dit een zeer ruwe schatting en mag deze niet als een harde regel worden opgevat. Een realistischer antwoord is dat het testen zoveel tijd in beslag moet nemen als nodig is om het vereiste niveau van kwaliteit en betrouwbaarheid te garanderen . In veel gevallen kan dit aanzienlijk meer dan 30% zijn.