* Rechtstreeks via USB: Sommige ADC's worden geleverd met ingebouwde USB-interfaces, waardoor aansluiting op een computer eenvoudig is. Vaak zijn dit op zichzelf staande units met een eigen voeding en softwaredrivers.

* Via seriële communicatie (UART, SPI, I2C): Veel ADC's gebruiken seriële communicatieprotocollen. Deze vereisen een microcontroller (zoals een Arduino of Raspberry Pi) die als tussenpersoon fungeert. De microcontroller leest de digitale gegevens van de ADC en verzendt deze vervolgens naar de computer via een seriële verbinding (bijvoorbeeld een USB-naar-serieel-adapter).

* Via parallelle interface: Het is tegenwoordig minder gebruikelijk dat sommige oudere of gespecialiseerde ADC's parallelle interfaces gebruiken. Dit vereist complexere interfacecircuits.

* PCI/PCIe-kaarten: Voor toepassingen met hoge snelheid of hoge resolutie kunnen ADC's worden geïntegreerd in PCI- of PCIe-kaarten die rechtstreeks op het moederbord van een computer kunnen worden aangesloten.

* Ethernet: Sommige geavanceerde ADC's gebruiken mogelijk een Ethernet-interface voor communicatie.

De keuze van ADC en interfacemethode hangt af van factoren zoals:

* Oplossing: Hoeveel precisie-bits zijn er nodig?

* Bemonsteringspercentage: Hoe snel moet de ADC analoge signalen naar digitaal omzetten?

* Ingangsspanningsbereik: Welk spanningsbereik moet worden omgezet?

* Kosten: ADC's variëren van goedkope eenkanaalsapparaten tot zeer dure meerkanaals hogesnelheidssystemen.

* Complexiteit: Het gemak van de interface met de ADC en de software-ondersteuning ervan.

Kortom, hoewel niet alle ADC's een directe USB-verbinding hebben, kunnen ze bijna allemaal worden gekoppeld aan een computer met behulp van de juiste hardware en software.