Hier is een overzicht:

* Locatie: De gegevens maken niet direct deel uit van de interne opslag van de applicatie. Het kan op een andere server zijn, in een clouddatabase, binnen een afzonderlijk bestandssysteem of zelfs op een heel ander netwerk.

* Toegangsmethode: Applicaties hebben een manier nodig om verbinding te maken met deze gegevens en deze op te halen. Veel voorkomende methoden zijn onder meer:

* Databases (SQL, NoSQL): Verbinding maken met een relationele database (zoals MySQL, PostgreSQL) of een NoSQL-database (zoals MongoDB, Cassandra) om gegevens op te vragen en op te halen.

* API's (Application Programming Interfaces): Het gebruik van API's die door een dienst worden geleverd om toegang te krijgen tot en te communiceren met hun gegevens (bijvoorbeeld gegevens ophalen van een sociale-mediaplatform of een weerdienst).

* Bestandssystemen: Gegevens lezen uit bestanden (CSV, XML, JSON, enz.) die zijn opgeslagen op een lokaal of extern bestandssysteem.

* Webschrapen: Gegevens rechtstreeks van websites extraheren (hoewel dit vaak minder betrouwbaar is en op verantwoorde wijze moet gebeuren).

* Voorbeelden:

* Een webapplicatie die productinformatie uit een externe database haalt.

* Een spreadsheetprogramma dat verkoopgegevens importeert uit een CSV-bestand.

* Een business intelligence-tool die verbinding maakt met meerdere datawarehouses om rapporten te genereren.

* Een mobiele game die spelersscores downloadt vanaf een cloudserver.

* Een weer-app die weersvoorspellingen ophaalt van een meteorologische API.

Een *interne* gegevensbron daarentegen zijn gegevens die rechtstreeks in de eigen bestanden of databases van de applicatie zijn opgeslagen. Het onderscheid is cruciaal voor gegevensbeheer, beveiliging en schaalbaarheid. Externe databronnen bieden flexibiliteit en schaalbaarheid, waardoor applicaties toegang krijgen tot grote datasets en kunnen integreren met andere systemen, maar ze introduceren ook complexiteit op het gebied van datatoegang, beveiliging en betrouwbaarheid.