| Het woord 'woord' heeft een lange en interessante geschiedenis en evolueert in verschillende stadia van de Engelse taal. Het kent geen enkel scheppingsmoment, maar eerder een geleidelijke ontwikkeling:
* Proto-Germaans: De uiteindelijke voorouder van ‘woord’ wordt gevonden in de Proto-Germaanse wortel *wurda*, wat ‘woord’, ‘spraak’ of ‘ding gezegd’ betekent.
* Oud Engels: In het Oudengels (ongeveer 450-1150 n.Chr.) verscheen het woord als *woord*, met in wezen dezelfde betekenis als zijn moderne tegenhanger.
* Midden-Engels: Het woord bleef grotendeels onveranderd in het Middelengels (ongeveer 1150-1500 n.Chr.), Hoewel de uitspraak en spelling ervan regionaal zouden hebben gevarieerd.
* Modern Engels: Door de evolutie van de Engelse taal behield *woord* zijn kernbetekenis en stabiliseerde de spelling zich tot zijn huidige vorm.
Er is dus geen enkele persoon of gebeurtenis die het woord ‘creëerde’. Het is in de loop van de eeuwen organisch ontstaan door de natuurlijke processen van taalverandering en -ontwikkeling binnen de Germaanse taalfamilie. Het concept ‘woord’ bestond natuurlijk al lang voordat het woord zelf in zijn huidige vorm bestond – communicatie in een of andere vorm bestaat al veel langer dan geschreven taal. |
