* Bestanden naar een andere locatie verplaatsen: De originele bestanden worden verplaatst naar een minder vaak gebruikte opslaglocatie (bijvoorbeeld een minder presterende schijf of cloudopslaglaag), maar ze blijven intact.

* Bestandsrechten wijzigen: De toegang tot de bestanden is beperkt, waardoor onbedoelde wijziging of verwijdering wordt voorkomen, maar ze niet permanent worden verwijderd.

* Bestanden markeren als gearchiveerd: Er wordt een metagegevensmarkering op de bestanden ingesteld die aangeeft dat ze zijn gearchiveerd, waardoor software ze anders kan behandelen (bijvoorbeeld uitsluiten van back-ups, niet opnemen in zoekopdrachten, enz.).

* Symbomische links of snelkoppelingen maken: Deze verwijzen naar de originele bestanden, maar kunnen zo zijn georganiseerd dat ze logisch worden gescheiden van actieve gegevens.

* Versiecontrolesystemen (zoals Git) gebruiken om te vertakken of te taggen: Dit verwijdert technisch gezien niet de originele bestanden, maar biedt een mechanisme om gemakkelijk toegang te krijgen tot oudere versies terwijl u aan de nieuwste versies kunt blijven werken.

In tegenstelling tot een *hard archief*, dat de originele gegevens permanent verwijdert of verwijdert (vaak nadat deze naar een archiefopslaglocatie is gekopieerd), behoudt een zacht archief de originele gegevens, waardoor het mogelijk gemakkelijker wordt om deze indien nodig te herstellen. Dit betekent echter ook dat zachte archivering niet noodzakelijkerwijs opslagruimte bespaart op dezelfde manier als een hard archief dat zou doen. Het gaat meer om het beheren van de toegankelijkheid en organisatie dan om het fysiek verwijderen van gegevens.