* Begin jaren zestig: Vroege vormen van 3D-computergraphics verschenen in onderzoekslaboratoria, waarbij lijntekeningen werden gebruikt om eenvoudige 3D-vormen weer te geven. Deze waren naar moderne maatstaven niet ‘realistisch’.

* Eind jaren zestig - begin jaren zeventig: De ontwikkeling van algoritmen met verborgen lijnen en schaduwtechnieken verbeterden het realisme van de weergegeven afbeeldingen. Ivan Sutherlands "Sketchpad" (1963) wordt vaak aangehaald als een zeer vroege invloed, hoewel niet volledig 3D.

* Midden jaren zeventig: De introductie van krachtigere computers en algoritmen maakte de creatie van complexere 3D-modellen en animaties mogelijk. Vroege games en simulaties begonnen rudimentaire 3D te gebruiken.

* Eind jaren zeventig - jaren tachtig: De ontwikkeling van op polygonen gebaseerde rendering en z-buffering verbeterde de kwaliteit en snelheid van 3D-graphics aanzienlijk, waardoor de weg werd vrijgemaakt voor een bredere acceptatie. Games als Battlezone (1980) worden beschouwd als vroege voorbeelden van 3D in consumentenproducten.

* Jaren 90: De komst van krachtige grafische verwerkingseenheden (GPU's) en meer geavanceerde algoritmen (bijvoorbeeld ray tracing) leidde tot een dramatische toename van het realisme en de complexiteit van 3D-graphics, waardoor het een standaardfunctie werd in games, films en andere toepassingen.

Daarom is het onmogelijk om één enkele ‘introductiedatum’ aan te wijzen. De technologie is in de loop van tientallen jaren geëvolueerd, met op verschillende tijdstippen aanzienlijke sprongen voorwaarts. De jaren zeventig kunnen worden beschouwd als een periode waarin 3D-graphics als een herkenbaar veld naar voren kwamen, hoewel eerder experimenteel werk de basis legde. In de jaren negentig werd het mainstream.