| Er bestaat geen formele, universeel overeengekomen categorisering van shareware. De term zelf is enigszins achterhaald, aangezien het softwaredistributiemodel dat het beschrijft grotendeels is achterhaald door freeware-, freemium- en abonnementsmodellen. We kunnen shareware echter categoriseren op basis van de *beperkingen* en hoe met deze beperkingen wordt omgegaan:
* Proefversie (of demo-shareware): Dit is het meest voorkomende type dat mensen associëren met 'shareware'. Gebruikers kunnen de software downloaden en gebruiken voor een beperkte tijd (bijvoorbeeld 30 dagen) of met beperkte functionaliteit (bijvoorbeeld als alleen bepaalde functies zijn ingeschakeld). Nadat de proefperiode of functionaliteitslimiet is bereikt, moeten gebruikers betalen om de volledige versie te ontgrendelen.
* Shareware met beperkte functionaliteit: Dit type biedt de volledige software, maar sommige functies zijn uitgeschakeld of beperkt. Gebruikers kunnen betalen om de volledige functionaliteit te ontgrendelen. Dit verschilt van trialware doordat de tijdslimiet niet de primaire beperking is.
* Nagware: Nagware, een bijzonder vervelende subset van shareware, herinnert gebruikers er voortdurend aan om zich te registreren of de volledige versie aan te schaffen. Het kan pop-ups, banners of gewijzigde functionaliteit weergeven om gebruikers onder druk te zetten om te betalen.
* Verlamde shareware: Dit is vergelijkbaar met shareware met beperkte functionaliteit, maar de beperkingen zijn groter, waardoor de gratis versie vaak nauwelijks bruikbaar is. Het doel is om gebruikers te verleiden de volledige, volledig functionele versie te kopen.
Het is belangrijk op te merken dat de grenzen tussen deze categorieën vaag kunnen zijn, en dat sommige software aspecten van verschillende typen kan combineren. Het belangrijkste kenmerk van alle shareware is dat het in eerste instantie gratis of tegen zeer lage kosten wordt verspreid, maar voor volledige functionaliteit is een aankoop vereist. |
