| Het DRM-effect, ook bekend als het Deese-Roediger-McDermott-paradigma , is een fenomeen uit de cognitieve psychologie waarbij mensen zich ten onrechte items herinneren die niet in een lijst met semantisch gerelateerde woorden voorkomen. In eenvoudiger bewoordingen creëren ze een valse herinnering.
Hier is hoe het werkt:
Een deelnemer krijgt een lijst met woorden te zien, allemaal gerelateerd aan één enkel, niet-gepresenteerd woord (de woorden *bed, rust, wakker, moe, droom* hebben bijvoorbeeld allemaal betrekking op het woord *slaap*, dat *niet* op de lijst staat). Na het horen van de lijst wordt de deelnemers gevraagd de woorden te onthouden. Vaak herinneren deelnemers zich ten onrechte het niet-gepresenteerde ‘kritieke lokmiddel’-woord (in dit geval *slaap*). Ze herinneren zich vol vertrouwen dat ze het hebben gehoord, ook al is het nooit daadwerkelijk gepresenteerd.
Het effect laat zien hoe onze hersenen actief herinneringen construeren, in plaats van ze passief vast te leggen. De semantische relaties tussen de gepresenteerde woorden leiden tot de activering van het kritische lokwoord in het geheugen, en deze activering wordt ten onrechte aangezien voor daadwerkelijke herinnering. Het benadrukt de reconstructieve aard van het geheugen en de vatbaarheid ervan voor fouten. Het DRM-effect wordt veel gebruikt in onderzoek naar geheugen, valse herinneringen en de cognitieve processen die betrokken zijn bij het ophalen van herinneringen. |
