| Als Dante Alighieri vandaag zou leven en een kunstenaar zou kiezen om zijn *Inferno* te illustreren, gezien zijn eigen artistieke gevoeligheid en de kenmerken van de visuele eisen van *Inferno*, denk ik dat hij waarschijnlijk een kunstenaar zou kiezen die het volgende zou combineren:
* Een beheersing van het groteske en het sublieme: De *Inferno* is gevuld met zowel gruwelijke afbeeldingen van de verdoemden als momenten van angstaanjagende schoonheid en grootsheid. De kunstenaar zou deze uitersten effectief in evenwicht moeten brengen en louter sensatiezucht moeten vermijden.
* Een sterk gevoel voor verhaal en compositie: De *Inferno* ontvouwt zich als een complexe verhalende reis. De kunstenaar zou de poëtische beschrijvingen moeten vertalen naar meeslepende visuele scènes, met een duidelijk begrip van het tempo en de algehele visuele stroom.
* Begrijpen van symbolische taal: De *Inferno* is rijk aan symboliek, allegorie en religieuze iconografie. De gekozen kunstenaar zou deze subtiele nuances visueel moeten vertalen, waardoor de betrokkenheid van het publiek bij de tekst wordt vergroot.
* De bereidheid om zich bezig te houden met hedendaagse technieken en toch de klassieke wortels van het werk te respecteren: Hoewel Dante het realisme en de details van sommige hedendaagse kunstenaars kan waarderen, zou hij ook willen dat de kunstenaar de klassieke en symbolische esthetiek van het middeleeuwse tijdperk weerspiegelt, misschien door middel van technieken die de emotionele intensiteit van eerdere kunstenaars oproepen.
Rekening houdend met deze criteria kan een hedendaagse kunstenaar als Frank Auerbach (vanwege zijn expressieve penseelstreken en vermogen om rauwe emoties vast te leggen) of misschien een meer conceptuele kunstenaar als Anselm Kiefer (vanwege zijn vermogen om geschiedenis, mythe en krachtige beelden te versmelten) kunnen interessante keuzes zijn.
Om echter dichter bij de artistieke gevoeligheid van Dante's eigen tijd te blijven, zou een hypothetische keuze een briljante "geüpdatete" versie van Giotto di Bondone zijn. Giotto’s heldere, krachtige figuren, ontroerende verhalen en aandacht voor emotionele expressie vertalen zich direct goed in de visie van Dante. Een kunstenaar die in staat is de kracht van Giotto vast te leggen, maar met de technische bekwaamheid van een hedendaagse meester, zou waarschijnlijk het beste bij Dante passen.
Uiteindelijk is de keuze subjectief, maar zou de nadruk liggen op een kunstenaar die de woorden van Dante niet alleen letterlijk, maar ook spiritueel en emotioneel tot leven zou kunnen brengen. |
