Daarom is er, afhankelijk van de interpretatie, geen definitieve "vier"-lijst. We kunnen echter enkele protocollen noemen die vaak functies verwerken die analoog zijn aan de datalinklaag in een WAN, waarbij we de nuances in gedachten houden:

* PPP (Point-to-Point Protocol): Dit is het meest voorkomende en duidelijke voorbeeld. PPP biedt het tot stand brengen van verbindingen, authenticatie en foutdetectie/correctie, waarbij veel datalinklaagfuncties worden uitgevoerd via point-to-point-verbindingen, die vaak worden gebruikt in WAN's.

* HDLC (datalinkcontrole op hoog niveau): HDLC, iets ouder maar nog steeds in gebruik, is een standaard datalinklaagprotocol dat kan werken via verschillende fysieke media, inclusief die welke in WAN's worden gebruikt. Vaak aangetroffen ten grondslag aan andere WAN-protocollen.

* Framerelais: Hoewel het op een hoger niveau werkt (laag 2 en een beetje in laag 3), functioneren de framing- en adresseringsmechanismen van Frame Relay op dezelfde manier als datalinklaagprotocollen in WAN-omgevingen.

* MPLS (Multiprotocol Label Switching): Net als Frame Relay werkt MPLS bovenop bestaande fysieke en datalinklaagtechnologieën, maar biedt datalinklaagachtige functies op een grotere WAN-schaal door labels toe te voegen voor efficiënt schakelen. Dit is minder direct analoog, maar voert veel vergelijkbare taken uit.

Het is van cruciaal belang om te begrijpen dat de lijn vervaagt. Hoewel technologieën als ATM ooit veel werden gebruikt in WAN's, hebben ze bijvoorbeeld een complexe, gelaagde architectuur die niet perfect aansluit bij het traditionele OSI-model. Het beste antwoord hangt af van hoe strikt u "datalinklaag" definieert in een WAN-context.