| Er bestaat niet één ‘beste’ keuze voor het omgaan met risico’s op het gebied van cyberbeveiliging, omdat de optimale aanpak sterk afhangt van de specifieke context:de omvang van de organisatie, de sector, de middelen, de risicobereidheid en de aard van de bedreigingen waarmee wordt geconfronteerd. De beste aanpak omvat doorgaans echter een combinatie van strategieën, die een gelaagde beveiligingsaanpak vormen . Deze aanpak benadrukt dat geen enkele controle perfect is en dat er meerdere overlappende controles nodig zijn om risico's effectief te beperken.
De kernelementen van een sterke risicobeheersingsstrategie zijn onder meer:
* Risico-identificatie en -beoordeling: Dit is de fundamentele stap. U moet potentiële bedreigingen (bijvoorbeeld malware, phishing, bedreigingen van binnenuit), kwetsbaarheden (zwakke punten in systemen of processen) en de potentiële impact van een succesvolle aanval identificeren. Kwantitatieve en kwalitatieve risicobeoordelingen worden gebruikt om risico's te prioriteren.
* Risicobeperking: Dit omvat het implementeren van controles om de waarschijnlijkheid of impact van een risico te verminderen. Voorbeelden zijn onder meer:
* Technische controles: Firewalls, inbraakdetectie-/preventiesystemen (IDS/IPS), antivirussoftware, encryptie, toegangscontroles, multi-factor authenticatie (MFA), kwetsbaarheidsscanners, enz.
* Administratieve controles: Beveiligingsbeleid, responsplannen voor incidenten, opleiding van medewerkers, antecedentenonderzoek, bewustmakingsprogramma's voor beveiliging, enz.
* Fysieke controles: Sloten, bewakers, bewakingssystemen, enz.
* Risico-overdracht: Het verschuiven van het risico naar een derde partij. Vaak gaat het daarbij om de aanschaf van een verzekering (cyberaansprakelijkheidsverzekering) om financiële verliezen als gevolg van een inbreuk op de beveiliging te dekken.
* Risicovermijding: Beslissen om geen activiteiten uit te voeren die een onaanvaardbaar risico met zich meebrengen. Dit kan inhouden dat een project of zakelijke kans wordt afgewezen omdat de daaraan verbonden veiligheidsrisico's te hoog zijn.
* Risicoacceptatie: Het onderkennen van een risico en het accepteren van de mogelijke gevolgen. Dit wordt meestal gedaan voor risico's waarvan de waarschijnlijkheid en de impact laag worden geacht. Dit moet echter een bewuste en gedocumenteerde beslissing zijn.
De "beste" keuze is een uitgebalanceerde strategie die al deze opties benut. Prioritering is de sleutel. De middelen zijn eindig, dus u moet zich eerst concentreren op het beperken van de bedreigingen met het hoogste risico, met behulp van een combinatie van de bovenstaande methoden. Regelmatige evaluatie en aanpassing zijn van cruciaal belang omdat het dreigingslandschap voortdurend evolueert. Een strategie die vorig jaar goed werkte, kan vandaag achterhaald zijn.
Kortom, het gaat niet om het kiezen van één ‘beste’ methode, maar om het opstellen van een alomvattend, aanpasbaar en goed uitgerust risicobeheerprogramma dat is afgestemd op de specifieke organisatie en haar unieke uitdagingen. |
