Dit is waarom:

* IPv6 en stijlvolle adressering: IPv6 maakt *geen* gebruik van stijlvolle adressering zoals IPv4. Klassieke adressering (Klasse A, B, C, enz.) was een kenmerk van de vroege IPv4, maar werd verlaten vanwege de inefficiëntie en inflexibiliteit ervan.

* IPv6-adresstructuur: IPv6-adressen hebben een andere structuur die is ontworpen voor efficiënte routering en toewijzing. Een belangrijk onderdeel van deze structuur is het voorvoegsel , die het netwerkgedeelte van het adres identificeert. Hoewel voorvoegsels een soortgelijke functie vervullen als wat klassieke adressering *probeerde* te doen in IPv4 (het netwerk identificeren), is de implementatie geheel anders en veel flexibeler.

* IANA-rol: IANA is verantwoordelijk voor het toewijzen van adresblokken (inclusief IPv6) aan Regional Internet Registry's (RIR's), die deze adressen vervolgens toewijzen aan organisaties en ISP's. IANA *implementeert* echter geen adresklassen en dicteert niet hoe organisaties de adressen *gebruiken* binnen de blokken die hen door de RIR's zijn toegewezen. Ze verdelen de adresruimte gewoon in grote blokken.

* Stateful versus staatloze automatische configuratie . IPv6 kan stateful of stateless autoconfiguratie gebruiken om adressen toe te wijzen. Met staatloze autoconfiguratie configureren apparaten zichzelf automatisch met IP-adressen op basis van routeradvertenties. Met stateful autoconfiguratie vragen apparaten IP-adressen op bij een DHCPv6-server.

Samenvattend:het idee van stijlvolle adressering is volledig afwezig in IPv6.