1. Bericht bestellen en bezorgen:

* Betrouwbare levering: De DCMP moet garanderen dat berichten worden afgeleverd bij alle deelnemende knooppunten, zelfs als er sprake is van knooppuntstoringen of netwerkpartities. Meestal gaat het hierbij om mechanismen zoals bevestigingen, hertransmissies en mogelijk een vorm van berichtpersistentie.

* Totale bestelling: Voor veel toepassingen is een totale volgorde van berichten over alle knooppunten cruciaal. Dit betekent dat alle knooppunten het eens zijn over dezelfde reeks berichten, ongeacht de volgorde waarin ze zijn ontvangen. Dit is vaak het meest uitdagende aspect van de DCMP-implementatie.

* Behoud van causaliteit: Het protocol moet de causale volgorde van berichten behouden. Als bericht A bericht B veroorzaakt (bijvoorbeeld A activeert B), dan moet B na A op alle knooppunten worden afgeleverd.

* Fouttolerantie: Het protocol moet correct blijven werken, zelfs als sommige knooppunten uitvallen of het netwerk verlaten. Hierbij kan het gaan om mechanismen voor het opsporen en afhandelen van knooppuntstoringen, en mogelijk om nieuwe leiders of coördinatoren te kiezen.

2. Consensus en overeenkomst:

* Overeenkomst: Alle eerlijke knooppunten moeten het uiteindelijk eens worden over dezelfde reeks afgeleverde berichten. Dit is het fundamentele doel van een consensusprotocol.

* Consistentie: De overeengekomen volgorde van berichten moet consistent zijn met de causale volgorde en de totale ordevereisten.

* Beëindiging: Het consensusproces moet uiteindelijk eindigen, zelfs als sommige knooppunten defect zijn.

3. Lidmaatschapsbeheer:

* Knooppuntdetectie: Het protocol heeft een mechanisme nodig waarmee knooppunten andere knooppunten in het netwerk kunnen ontdekken en er verbinding mee kunnen maken. Hierbij kan het gaan om technieken als roddelen of gedistribueerde hashtabellen (DHT's).

* Dynamisch lidmaatschap: Het protocol moet de toevoeging en verwijdering van knooppunten dynamisch afhandelen, zonder het consensusproces te verstoren. Dit kan mechanismen inhouden voor het detecteren van knooppunten en -verlatingen, en het dienovereenkomstig bijwerken van de netwerktopologie.

4. Beveiliging:

* Authenticatie: Het protocol moet de authenticiteit van berichten verifiëren om ongeautoriseerde berichtinjectie of -wijziging te voorkomen. Meestal worden digitale handtekeningen of andere cryptografische technieken gebruikt.

* Integriteit: Het protocol moet de integriteit van berichten garanderen en voorkomen dat deze tijdens de verzending worden gewijzigd. Er kunnen controlesommen of berichtauthenticatiecodes (MAC's) worden gebruikt.

* Vertrouwelijkheid (optioneel): Afhankelijk van de toepassing moet het protocol mogelijk vertrouwelijkheid bieden om de inhoud van berichten tegen ongeoorloofde toegang te beschermen. Om dit te bereiken kan encryptie worden gebruikt.

5. Efficiëntie:

* Lage latentie: Het protocol moet berichten met een lage latentie afleveren om vertragingen in de applicatie te minimaliseren.

* Laag bandbreedteverbruik: Het protocol moet de hoeveelheid verbruikte netwerkbandbreedte minimaliseren.

* Schaalbaarheid: Het protocol zou naar een groot aantal knooppunten moeten kunnen schalen zonder significante prestatievermindering.

Dit zijn de belangrijkste functionele eisen. De specifieke implementatiedetails zullen afhangen van het gekozen consensusalgoritme (bijvoorbeeld Paxos, Raft, PBFT) en andere ontwerpkeuzes. De keuze van het algoritme zal een grote invloed hebben op de afwegingen tussen de verschillende vereisten, met name schaalbaarheid en fouttolerantie. PBFT is bijvoorbeeld zeer fouttolerant maar schaalt niet goed, terwijl Raft en Paxos betere schaalbaarheid bieden, maar in bepaalde scenario's iets minder fouttolerantie hebben.