| RemoteFX, de voormalige uitbreiding van het externe desktopprotocol van Microsoft, vereiste een GPU (Graphics Processing Unit) omdat het de rekenintensieve taak van grafische verwerking en codering/decodering overnam. naar de GPU op zowel de host (de machine waartoe op afstand toegang wordt verkregen) als, idealiter, de client (de machine die toegang heeft tot het externe bureaublad).
Hier is een overzicht:
* Grafische verwerking: RemoteFX stuurde niet alleen onbewerkte schermupdates. Het codeerde de visuele informatie van het scherm in een gecomprimeerd formaat voor verzending via het netwerk. Dit coderingsproces, vooral voor beeldschermen met hoge resolutie en complexe grafische afbeeldingen, is zeer veeleisend en profiteert aanzienlijk van GPU-versnelling. Zonder een GPU zou de CPU moeite hebben om deze codering/decodering in realtime uit te voeren, wat resulteert in slechte prestaties en een trage externe desktopervaring.
* Hardwareversnelling: Het decoderen van de gecomprimeerde grafische afbeeldingen aan de clientzijde vereiste ook aanzienlijke verwerkingskracht. Het hebben van een GPU op de clientmachine versnelde dit proces, wat leidde tot vloeiendere, responsievere beelden.
In wezen vertrouwde RemoteFX op GPU-versnelling aan beide kanten om een hoogwaardige, performante externe desktopervaring te bereiken. Zonder GPU's zou de CPU een ernstig knelpunt krijgen, waardoor deze onpraktisch wordt voor iets anders dan zeer eenvoudige toepassingen. Dit in tegenstelling tot RDP, dat voor schermupdates zwaarder afhankelijk is van de CPU. Dit is de reden waarom RemoteFX niet langer is opgenomen in moderne versies van Windows. De CPU-hardware in moderne systemen is beter in staat om te voldoen aan de eisen van het op afstand benaderen van desktopsessies met acceptabele prestatieniveaus zonder de noodzaak van de RemoteFX-infrastructuur. |
